من از آن دسته ادمها نیستم که معتقد است «اشتباه داوری هم بخشی از ورزش است و مزه بازی است» خیر . اشتباه داوری زهر مار بسکتبال است. من تمرین نمی‌کنم و پدر خودم را در نمیآورم که یک نتیجه کار من را اشتباه یک داور به باد بدهد. تجربه نشان داده تا وقتی انسان در کار دخیل است اشتباه هم وجود دارد.
استفاده از هوش مصنوعی به نظرم عملی ترین روش است. اما اینکه یکباره انسان را حذف کنیم و کار را به دست مشتی برد الکترونیکی بدهیم خریت است. به نظرم همین روشی که ان بی ای جلو میرود خوب است. در ابتدا از هوش مصنوعی برای امر تحقیق و آزمایش روی بازی بسکتبال استفاده شود. در قدم بعدی از هوش مصنوعی، تشخیص تصویر و یادگیری ماشین به عنوان ابزاری کمکی داور (نه برای قضاوت نهایی)استفاده شود. سپس اهسته اهسته تصمیمات ساده و شسته رفته نظیر پا روی خط هنگام شوت، اوت، بک کورت و گل تندینگ را به ماشین بدهیم و داور روی بقیه موارد مثل خطاهای فردی تمرکز کند.
اینجاست که باید ماشین به اندازه کافی اطلاعات تصویری جذب و پردازش کند تا بتواند در مورد خطاهای ناشی از برخورد بازیکنان رای بدهد. شاید در اینده برای این کار از تکنولوژی نظیر ورزش شمشیر بازی که کوچکترین تماس شمشیر با بدن حریف را ثبت میکند استفاده شود. پس از اینکه مطمن شدیم ماشین میتواند خطاهای فردی را تشخیص دهد به نظرم باید چند فصل داوری ماشینی در پشت صحنه کل بازی را بطور موازی با داور انسانی قضاوت کند و در پایان نتیجه قضاوت داوری انسانی (کسی که قضاوت اصلی بازی را بر عهده دارد) را با آنچه ماشین بیرون داد مقایسه کرد. نتیجه این مقایسه میتواند منبع خوبی برای آموزش ماشین باشد. تنها پس از این مرحله است که می‌توان قضاوت بازی را مستقلا به ماشین سپرد و انسان فقط نقش سرپرستی را اداره کند. به نظرم در نهایت داور انسانی تنها مسول اعلام خطاهای غیر ورزشی و تکنیکال باید باشد.
می‌دانیم اطلاعات جهت دار میتواند الگوریتم ماشین را به سمت جهت دار بودن هدایت کند. (نمونه هایش در الگوریتم‌های نژاد پرست یا سیاسی شبکه‌های اجتماعی فراوان است) چطور می‌توانیم داور ماشینی در بسکتبال را از این نوع جهت گیری های در امان بداریم ؟ (مثلا بازیکنی که هنگام کوچکترین تماس عربده می‌زند و دارو به نفعش خطا می‌گیرد)