همانطور که می دانید ورزشکار زن حرفه ای بودن در جوامع مسلمان یک مفهوم مجازیست و زنان در این کشورها به دلایل گوناگون، که لزوم بر ذکر آنان نیست، امکانات و توانایی کافی برای کسب موفقیت در رقابتهای بین المللی را ندارند. بانوان بسکتبالیست کشور ما نیز از این محدودیت ها مبرا نمی باشند. هدف ما از درست کردن این وب سایت و نوشتن این مطالب, نظر دادن راجع به مسائل و امور سیاسی و اجتمای نبوده, نیست و نخواهد بود. هدف ایجاد یک پلت فرم آزاد برای تحسین, انتقاد و روشن گویی از مسایل بسکتبال ایران و دنیاست. بعضی وقتها ولی متاسفانه مسائل اجتماعی و ورزشی بقدری بهم نزدیک میشوند که تفکیک آنها از یکدیگر عملی نیست. در این اوقات دیگر چاره ای نیست جز حقیقت گویی.
چند هفته پیش خبر آمد که بسکتبالیست های زن ایرانی به علت وجود کد اجباری لباس و حجاب, اجازه شرکت در مسابقات بین المللی فیبا را نخواهند داشت. این خبر هم برای ورزشکاران و هم ورزش دوستان ناخوشایند و اندوهناک بود. در این مرحله از تاریخ معاصر ایران انتقاد سیاسی کردن بیفایده ، خطرناک و خارج از دستور عمل وبسایت ورزشی ما میباشد ولی ورزش به عنوان یک حق و آزادی اجتماعی میتواند افشاگر حقایق تلخ یک جامعه باشد . جایگاه بسکتبال بانوان ایران در فرهنگ ورزشی ما نمونه ای بارز و انکار ناپزیر از موجودیت تبعیض جنسی در ایران است.
چندی پیش ادنا عيسائيان ملي پوش و عضو تيم بسكتبال بانوان آرارات در گفتگو با باشگاه خبرنگاران از گوشه ای از مشکلات ورزش بسکتبال در ایران برای بانوان پرده شکافی کرد: سازمان تربيت بدني اگر به بازيكنان بسكتبال بانوان كشورمان بيشتر بها دهد و سالن هاي ورزشي بيشتري به ورزش بانوان كشور تعلق گيرد به طور قطع مي توانيم در بسكتبال بانوان كشورمان پيشرفت قابل توجهي كنيم.
ادنا در این مصاحبه بيان كرد که فدراسيون بسكتبال تنها سالن مجموعه وزشي آزادي را در اختيار دارد و در زمان برگزاري مسابقات و اردوهاي تيم ملي تمرينات با تيم ملي بسكتبال مردان تداخل پيدا مي كند و به همين دليل با مشكل مواجه مي شويم و امكان تمرين پيدا نمي كنيم.
عيسائيان خاطرنشان كرد:تيم ملي بسكتبال بانوان به دليل داشتن پوشش اسلامي از صحنه هاي بين المللي بازمانده است متاسفانه رئيس فدراسيون جهاني با حجاب بانوان مخالف است و با لباس طارحي شده هنوز موافقت نكرده است.
وي ادامه داد:اگر تعداد مسابقات دوستانه و اعزام برون مرزي تيم ملي بالاتر رود شاهد رشد بسكتبال بانوان كشورمان خواهيم بود و مي توانيم در رقابتهاي آسيايي و جهاني بدرخشيم.
ظاهرا ما تابحال در اشتباه بودیم. مشکل بنیانی بسکتبال بانوان داشتن کد لباس نیست. مشکل اصلی این است که پیشرفت در بسکتبال بدون زمین و حلقه عملی نمیباشد و ظاهرا کسی در فدراسیون بر این موضوع واقف نیست.
ادنا عيسائيان در اشتباه نیست. برای پیشرفت، دسترسی به حداقل امکانات ضروری است ولی فدراسیون بسکتبال ایران از تدارک دیدن این حداقل هم دریغ دارد. ادنا این موضوع را از خیلی ها بهتر می داند چون در طول سالها، درب های بسته باشگاه آرارات به روی غیر اقلیت ها یک خوش اقبالی برای بسکتبال ایران بوده و حضور داعم و موفق مردها و زنهای ارمنی در تیمهای ملی بسکتبال ایران گواه بر این حقیقت است