برای یک جوان ایرانی چه افتخاری بالاتر از اینه که در سایه تلاش و کوشش بتونه پیراهن تیم ملی رو در جام جهانی٫ جایی که چشم تمام بسکتبال دوست های جهان بهش دوخته شده ٫ به تن کنه و سرشو بگیره بالا و نماینده بسکتبال کشورش بشه. اونوقت آقایون٫ همانطوریکه پیش بینی میشد٫ اعضای تیم ملی  بسکتبال ایران را که برای شرکت در جام جهانی بسکتبال الان در استانبول هستند٫ اعم از مربی و بازیکن را از هرگونه مصاحبه با رسانه های فارسی زبان غیر دولتی منع کردند۰

چیه؟ میترسین یکهیوی یکی از بچه ها قاط بزنه بپره وسط میر حسین یا حسین بگه؟ یا از زیر رکابی هاشون دست بند سبز بیرون بکشن! بی خیال بابا... این وسط سر مربی صرب تیم ملی هم از قاعده مستثنی نیست و از هرگونه مصاحبه با شبکه های خبری فارسی زبانِ تایید نشده منع شده. بنده خدا در مکالمه ای کوتاه با خبرنگار ورزشی شبکه بی بی سی فارسی که اختصاصا برای پوشش بازی های ایران به ترکیه فرستاده شده گفته: میدونم این کار با روح ورزش منافات داره ولی توی قراردادم اومده که نباید با امثال شما حرف بزنم. البته خیلی برای آقای ماتیچ٫ سرمربی صربستانی تیم ملی بسکتبال ایران٫ دل نسوزونید. ایشون حرفه ای هستند و وقتی پای قرار داد فدراسیون بسکتبال ایران رو امضا میکرد میدونسته داره قاطی چه جور بازیی میشه۰

حالا خنده دار قضیه اینه که بقیه مقامات ارشد کشور حق دارند با تمام شبکه های تلویزیونی امریکا لب تو لب بشن ولی این چهار تا جوون حق ندارند با دوتا و نصفی تلویزیون فارسی چهار کلمه حرف بزنن . این قضیه حرف نزدن با غیر خودی ها فراتر از شبکه های تلویزیونی هم رفته. چهار ماه پیش وقتی من برای وبلاگ یادداشتهای توپ سرگردان از آقای ماتیچ  در مورد روش های آمادگی و بازی های تدارکاتی تیم ملی چند تا سوال کردم٫ بنده خدا گفت بگذار برم بپرسم که میتونم جواب بدم یا نه. بعد از مدتی هم گفت شرمنده نمی تونم در مورد بسکتبال با شما مصاحبه کنم. ببینید عزا چقدر گرمه که اینا از یک وبلاگ شخصی ورزشی هم واهمه دارن۰