همه مان در دوران مدرسه یک همکلاسی داشتیم که صدایش آنقدر بلند یا کلفت بود که هر وقت میخواست تقلب کند یا سوالی را به شاگر بغل دستی برساند حتی با نجوا ، ممتحن سه تا کلاس آن طرف تر هم صدایش را میشنید. خیلی از این شاگرد ها یواش یواش دیگر عین خیالشان هم نیست که تابلو شده اند و برای خودشان یک نوع کلاس شخصیتی و دار و دسته تشکیل میدهند. رشید والاس، بازیکن سی و نه ساله تیم نیویورک از این تیپ ادم هاست
رشید والاس بازیکن منحصر بفردی است. نه به خاطر اینکه مثل کوبی امتیاز میاورد یا مثل کریس پال چنان دست به توپی دارد که تیم حریف از دستش ذله میشود. رشید والاس شخصیتی منحصر بفرد است. حرفهایش را بدون تعارف و لفافه میزند و پای لرزش هم می ایستند. در گذشته رشید والاس رکورد دار خطای فنی بود. نه خاطر اینکه بازیکن خشنی مثل متا ورلد پیس باشد یا مثل دوایت هاوارد انقدر قوی باشد که اگر به کسی دست بزند او را نقش زمین خواهد کرد. بیش از نیمی از خطاهای رشید والاس بخاطر حرفهای کت و کلفتی بود که داوران ان بی ای میزد. این خطاها در زمان اوج دوران ورزشی اش که او در دیترویت پیستون بازی میکرد سر به فلک زده بود. اما با پا به سن گذاشتنش و اینکه لیگ درک کرد خیلی از اعتراضاتی که او به داور میکند کاملا صحیح است، داوران ان بی ای تصمیم گرفتند که با اعتراضات، بعضا طنز آلود او بطور قانونی برخورد نکنند و بگذارند رشید والاس هر چه میخواهد بگوید
یکی از روشهای اعتراض رشید والاس، که منحصرا توسط این بازیکن استفاده میشود، به این صورت است که وقتی داوری به اشتباه خطا میگیرد و پنالتی بازیکن حریف گل نمیشود او با صدای بلند داد میزند: توپ هرگز دروغ نمیگوید ( یا حرف حق را از توپ بشنوید). رشید والاس با فریاد زدن این شعار ایمان خود را به نوعی عدالت کیهانی که از سوی توپ بسکتبال در زمین جاری میشود ابراز میکند. در این ویدیو که داور به اشتباه خطای رشید والاس را بر روی آستین ریورس ( گارد نیوآورلینز) اعلام میکند، وقتی استین ریورس پنالتی اول را گل نمیکند میشونیم که رشید ( معروف به شید ) با آن صدای کلفتش در پس زمینه دوبار فریاد میزند : بال دونت لای! و داورها با لبخند زیر سیبیلی موضوع را نادیده میگیرند