اولین اصل دفاعی که هر نوآموز بسکتبال میاموزد اینست که همیشه بین بازیکن حمله و حلقه خود قرار بگیر. این اصل با منطق دفاع هم جور در میاید. اگر قرار است از رسیدن بازیکن حمله به حلقه خودی جلوگیری کنیم باید وسط آن دو قرار بگیریم. اما چرا برخی مواقع مدافعین بازیکن پست (انهایی که پشت به حلقه بازی میکنند) را از جلو دفاع میکنند؟ یعنی به جای اینکه بین حلقه و مدافع قرار بگیرند بین توپ و مدافع قرار میگیرند
به این نوع دفاع فرانتینگ یا از جلو دفاع کردند میگویند. این دفاع مخصوص مهار کردن بازیکن های بدون توپ پست است. در بسکتبال بازیکن پست دو جا قرار میگیرد. پست بالا و پست پایین. دفاع فرانتینگ عموما برای پست بالا خطرناک است چرا که به دلیل فاصله زیادی که پشت بازیکن پست وجود دارد احتمال دریافت پاس قوسی پشت مدافع وجود دارد. اما وقتی بازیکن پست پایین را از جلو دفاع میکنیم این مزیت را دارد که بدلیل فاصله کم با حلقه فرستادن پاس قوسی به منطقه پشت مدافع کم است. این پاس ها عموم یا توسط هم تیمی ها دفاعی قطع شده یا با برخورد به تخته و حلقه کمانه میکند. مهمترین نکته در فرانتینگ اینست که بازیکن دفاع باید یک دستش مداوما بالا باشد تا پاس احتمالی را دریافت کند و دست دیگرش به بدل بازیکن پست تا از حرکت او خبردارد شود. مدافع فرانت کننده باید مداوما از محل قرارگیری بازیکن پست خبردار باشد
مزایای فرانتینگ
بهترین نوع دفاع اینست که اصلا اجازه ندهیم بازیکن حمله توپ دریافت کند و این چیزی است که مدافع فرانت کننده بر ان تمرکز دارد. با بستن خط پاس بازیکن پست پایین عملا از نقشه تیم حمله خارج میشود
اگر قد یا وزن مدافع از بازیکن مهاجم به مقدار قابل توجهی کوتاه تر و کمتر باشد فرانتینگ روش خوبی است چون نیازی به هل دادن یا بلوک کردن شوت بازیکن پست پایین ندارد.
یکی از مهمترین مزیت های فرانتینگ اینست که از بازیکن مدافع انرژی زیادی نمیبرد. در مقابل وقتی بازیکن پست را از پشت دفاع میکنیم مداوما باید او را به بیرون از منطقه سه ثانیه هل بدهیم. همین کشمکش دایمی انرژی بسیاری از مدافع تلف میکند.
در هنگام فرانتینگ بازیکن پست مداوما نگران اینست که از سه ثانیه بیرون باید تا خطای سه ثانیه ندهد. همین موضوع باعث میشود که فضای کار کردن او که از جلو هم مسدود شده بسیار کم بشود. اگر مدافع فرانت کننده توپ را بدزدد فرصت بی نهایت خوبی برای ترانزیشن است چرا که او پیشاپیش از بازیکن پست تیم دیگری جلوتر است.
مدافع فرانت کننده دیدی بهتری به بازی نسبت به مدافعی که از عقب دفاع میکند دارد چرا که دید محیطی او توسط بازیکن پست حریف مسدود نشده
معایب فرانتینگ
وقتی توپ به حلقه شوت میشود بازیکن فرانت کننده در موقع خوبی برای ریباند نیست چرا که مهاجم پست به راحتی میتواند او را باکس اوت کند.
اگر بازیکنان بال یا پوینت توانایی فرستادن پاس های لاب (قوسی) دقیق را داشته باشه به راحتی بازیکن فرانت کننده دور زده میشود.
اگر در استرانگ ساید (سمتی از زمین که توپ در ان است) فرانت میکنید، چرخش سریع توپ به ویک ساید میتواند موقعیت خوبی برای الیی اوپ خوردن ایجاد کند.
اگر بازیکن پست حرکت پای بهتری از مدافع داشته باشد توپ گرفتن برایش خیلی سخت نیست. در مواردی که بازیکن فرانت کننده گرانیگاه بدنش را پایین نیاورده (روی زانوها خم نشده) بازیکن مهاجم با هل دادن میتواند فضایی برای پاس گرفتن ایجاد کند.
و نهایتا بدترین عیب فرانتینگ اینست که اگر به هر دلیل بازیکن پست توپ بگیرد تقریبا کاری از دست مدافع ساخته نیست و تنها با چرخش دیگر مدافعین میتوان مهاجم را مهار کرد. در بسیاری از این موارد بدلیل فاصله کم با حلقه یا مدافع پوششی سر وقت نمیرسد یا اگر هم می رسد خطا رخ میدهد. در چنین شرایطی احتمال فول گل بسیار است .