دیشب اخرین قسمت از سریال وقت پیروزی پخش شد. این سریال حکایت لیکرز در دهه هشتاد است. در این بخش از سریال در مورد موضوع بحث بر انگیز ام وی پی فینال شدن مجیک جانسون مطالبی مطرح شد که جالب بود و یک نیمچه افشاگری یواشکی داشت.
برای دوستانی که با ماجرا اشنایی ندارند: در فصل هفتاد و نه هشتاد کریم عبدالجبار بازیکن اول-وسط-اخر لیکرز بود. لبران جیمز بود برای خودش. این تیم روی شاخ کریم میچرخید. مجیک جانسون سال اولی اما به سرعت داشت جایگاه مهمی در تیم پیدا می‌کرد اما هنوز در حد نوچه کاپیتان عبدالجبار بود. در پنج بازی اول فینال در برابر فیلادلفیا کریم عبدالجبار با فاصله زیاد بهترین بازیکن لیکرز بود. مجیک جانسون و جمال ویلکس مو به مو از نظر امار بازیکن های بعدی بودند. در صورت قهرمانی ام وی پی فینال شدن کریم روی شاخش بود اما در بازی پنجم پای او پیچ خورد و بازی ششم را نتوانست بازی کند. در بازی ششم کریم بازی نکرد و مجیک جانسون پوینت گارد سنتر بازی کرد و بی نهایت درخشید و لیکرز پیروز شد. ورزشی نویسان امریکا جایزه ام وی پی فینال را به مجیک جانسون اهدا کردند.
در این سریال که بر اساس کتاب تاریخی شو تایم درست شده نشان داد که جایزه «با ارزشترین بازیکن ورزشی نویسان امریکا» (اسم قدیم جایزه ام وی پی) به کریم عبدالجبار دادند و قرار شد بهش زنگ بزنند و خبر را بدهند (چون کریم به دلیل مصدومیت در منزل بود نه سالن) اما وسط کار دیوید استرن، معاون کمسیونر ان بی ای، به مجیک خبر داد که قرار شد که جایزه را به تو بدهند و نه کریم و ورزشی نویس ها رای شان را عوض کردند!!!
بامزه ماجرا اینست که چند اپیزود قبل دیوید استرن را نشان داد که به مجیک جانسون می‌گوید ما میخواهیم تو را به چهره اول لیگ تبدیل کنیم. و میدانیم که در دهه هشتاد ان بی ای مجیک جانسون (و لری برد) را به چهرهای اول لیگ تبدیل کردند تا بالاخره مایکل جردن رسیدن. شهرت مجیک در تاریخ به نجات ان بی ای ارتباط داده شده. در دهه هشتاد به خاطر حرف های سیاسی و اعتراض او به تبعیض نژاد در امریکا ان بی ای همیشه خوف داشت که او را به چهره اول لیگ (از نظر تبلیغاتی) تبدیل کند و این بود که سرمایه گذاری خودشان را روی چهره جوان تری چون مجیک جانسون متمرکز کردند. لیگ در آن روزها هراس داشت کریم حرفی بزند که مشتریان سفید پوست و نژاد پرست را از دست بدهد.
من به شایسته سالاری در ان بی ای باور دارم اما اینکه رای ورزشی نویس ها ناگهان عوض شد و حق مسلم کریم عبدالجبار خورده شد تا در شهرت ستاره ای که برای بیزنس ان بی ای سود اور است افزایش یابد مرا به فکر فرو برد. سوالی که برای من هست اینکه ایا جوایز سوال بر انگیز ان بی ای دیگر (نظیر جایزه ام وی پی درک درز) هم در راستای سیاست بیزنسی خاصی بود؟ آیا لیگ از لبران خسته شده بود؟ایا ان بی ای ورزشی نویس ها را تشویق به رای به یک بازیکن خاص کردند؟ امیدوارم اینطور نباشد ولی تاریخ نشان داد حداقل در سال هزار و نهصد و هشتاد حق یک بازیکن خورده شد تا بیزنس اینده لیگ تامین شود.
Posted