هر وقت صحبت از بهبود وضعیت حقوق بازیکنان زن و برابری حق و حقوق میکنم دوستان زیادی، به دلایل مختلف، سپر مخالفت به دست میگیرند و با استدلالهای نظیر «بازی شون به درد نخوره، اخه کی میره بازی زن ها را تماشا کنه» و حتی به نظراتی به ظاهر هوشمندانه تر که «لیگ زن ها کمتر پول در میاره پس حقشونه کمتر بگیرند» به مبارزه بر میخیزند. در این میان چند تایی هم هستند که به کل راه گم میکنند و این ماجرا به را به توطعه جهانی فمنیست ها مرتبط میکنند و داد سخن از مشکلات نهضت حقوق برابر برای زنان میدهند. برای درک بیشتر مشکل حقوق برابر (نه به معنای میزان برابر بلکه نسبت برابر از درامد) به تک تک موارد توجه کنیم.
محبوبیت و تعداد تماشاگر
سال گذشته لیگ دوازده تیمی دبلیو ان بی ای که در سال بیست و یکم عمرش است در کل یک میلیون و هفت صد هزار تماشاگر جذب کرد. در هر بازی دبلیو ان بی ای بطور متوسط هفت هزار و هفتصد نفر بلیط خریدند. این درحالی است ان بی ای در فصل بیست و ششم اش به به این میزان تماشاگر رسید.در لیگ دبلیو ان بی ای سه تیم لوس انجلس اسپارکس، کنتیکس سانز و مینه سوتا لینکس درصد افزایش تماشاگرشان در یک سال دو رقمی بود. هیچ تیمی در ان بی ای چنین امار افزایش تماشاگر ندارد. از نظر سرعت جذب تماشاگر لیگ دبلیو ان بی ای جلوتر از ان بی ای است.
دستمزد بازیکنان
فصل پیش متوسط دریافتی یک بازیکن دبلیو ان بی ای هفتاد و یک هزار دلار بود. سقف پرداخت به یک بازیکن هم صد و سیزده هزار دلار. در ان بی ای کمترین دستمزد هشتصد و سی هزار دلار است و حداکثر ان بالای سی و پنج میلیون دلار. اینکه ان بی ای درامد بیشتری نسبت لیگ تازه تاسیس دبیلو ان بی ای نیاز به بحث ندارد اما در فصل هزار و نهصد هفتاد و یک - هفتاد و دو که لیگ ان بی ای دقیقا به اندازه امروز لیگ دبلیو ان بی ای تماشاچی داشت متوسط پرداختی هر بازیکن نود هزار دلار بود. نود هزار دلار در ان سالها چیزی شبیه نیم میلیون دلار امروز بود. یعنی متوسط یک بازیکن ان بی ای با همین مقدار تماشاچی هفت برابر یک بازیکن دبلیو ان بی ای است.
سهم دستمزد بازیکنان از درامد لیگ دبلیو ان بی ای در سال گذشته چیزی کمتر از بیست و دو درصد کل درامد این لیگ بود این در حالی است که لیگ ان بی ای پنجاه درصد از درامد هایش بصورت حقوق و مزایا به بازیکنان مرد این پرداخت میکند.
چالش ها
جدا از تصحیح نسبت سهم پرداختی به بازیکنان از درامد لیگ دبلیو ان بی ای و برابری ان با لیگ مردان این لیگ نیاز به ایجاد مسیرهای درامدی جدیدی دارد. مواردی چون اسپانسر شیپ از طریق بازاریابی ستاره های لیگ، بهبود وضعیت حق پخش تلویزیونی داخلی و کسب قراردادهای پخش تلویزیونی در خارج از امریکا، استفاده موثر و گسترده تر از شبکه های اجتماعی و رسانه ها نو.
اما بزرگترین چالش روبروی لیگ دبلیو ان بی ای رسانه های ورزشی و تلویزیون است. در سال دو هزارو چهارده شبکه ایی اس پی ان برای حق پخش دبلیو ان بی ای هفده میلیون دلار به این لیگ پرداخت کرد و در کل ورزش زنان تنها دو درصد از برنامه های تلویزیونی را شامل میشد. اینکه رسانه ها میگویند «ما چیزی فقط چیزی که برای مخاطب جالب باشد پخش میکنیم» لزوما گفتار کاملی نیست. پخش رسانه ای و ساختن سلیقه مخاطب یک جاده دو طرفه است. رسانه ها با پخش بیشتر و پوشش بهتر یک ورزش میتوانند مخاطبان و طرفداران بیشتری ایجاد کنند. هر چه ورزش زنان بیشتر پوشش داده شود بیشتر مخاطب کسب خواهد کرد و مخاطب بیشتر به معنی حامیان مالی بزرگتر است.
زنان چه میخواهند
هفتاد و دو سال طول کشید تا لیگ ان بی ای به اینجا برسد. ان بی ای همان لیگی است که در اوایل دهه هشتاد حتی فینالش بطور زنده پخش نمیشد ولی اکنون در نزدیک دویست کشور جهان پخش زنده دارد.بعید میدانم دبلیو ان بی ای بخواهد همین امروز مثل ان بی ای باشد ولی میدانم این زنان ورزشکار میخواهند با افکار کهنه و دلایل بیهوده راه پیشرفت لیگ شان گرفته نشود.