ساقه بلند یا ساقه کوتاه؟ مساله اینست

رایج ترین صدمه در ورزش بسکتبال٫ برخلاف تصور عامه٫ ضربه خوردن به نوک انگشت ها نیست٫ اگر چه این نوع صدمه بین دختران و نوآموزان بسکتبال رایج تره. هیچ بسکتبالیستی رو نمیشناسم که حداقل یک بار بدجوری یکی از مچ های پاهاش پیچ نخورده باشه.در ورزش بسکتبال لازمه که بازیکن های سریع مسیر عوض کنند و هنگام پریدن در جاهای شلوغ فرود بیان٫ همین دو مشخصه تهدید شماره یک برای مچ  پاهای هر بازیکن حساب میشه۰

برای جلوگیری از پیچ خوردن مچ پا بسکتبالیست ها از جادو جنبل و نظر قربونی تا روش های علمی رو به کار میگیرن ولی هنوز هم بسکتبالیست ها٫ در همه رده ها٫ گرفتار پیخ خوردن مچ پاهاشون هستند. معمولترین روش برای جلوگیری از این صدمه پوشیدن کفش ساقه بلند است. اگر چه بسیاری از کسانی که مچ پاهاشون پیچ خورده کفش ساقه بلند پوشیدند. اگر به عکس های بسکتبال قبل از ۱۹۸۰ نگاه کنید تقریبا همه کفش ساقه کوتاه میپوشیدند٫ حتی یادم میاد اون خیلی قدیما تو ایران هم بازیکن های کفش ساقه کوتاه میپوشیدند. اگر قدیمی باشین اون کفش های آسیکس ساقه کوتاه رو یادتون میاد که رویه هاش جیرِ قرمز بود و کف هاش هم لاستیک سبز. در دهه هشتاد و نود مارکهای مثل نایکی کفش های ساقه بلند رو مد کرد و تقریبا همه کفش ساقه بلند میپوشیدند. الان بعد از این همه سال دوباره تَقِش در آومده که کفش ساقه بلند آن چنان هم مچ پا را حفاظت نمی کنه و فقط یک تضمین روانی به بازیکن میده۰ گیلبرت آریناس٫ بازیکن اسبق تیم واشنگتن ویزارد با تمام حماقتش٫ در مورد الکی بودن کفش ساقه بلند گفته که اگر بتونید انگشتتون رو توی ساقه کفشتون بکنید این به این معناست که این کفش مچ پای شما رو حفاظت نمیکنه! حتی ان بی ای هم برای پوشیدن کفش های ساقه بلند الزامی نداره۰

هنوز هم بهترین راه حفاظت از مچ پا٫ بانداژ کردن صحیح هر دو مچ پا با نوار های مخصوص پزشکی قبل از هر تمرین و بازی است. تنبل بازی رو کنار بگزارید و ده دقیقه قبل از تمرین مچ پاهاتون رو باند پیچی کنید۰

تا همین چهار تا آدم حسابی هم فلنگ رو نبستن باید به داد این جوونا رسید

ما ایرانی های هزار و یک رسم و رسوم داریم که خیلی هاش مثل سیزده بدر هنوز هم جالب و هم معنی داره  و خیلی هاش هم مثل خواستگاری٫ سرکاریه و فورمالیته شده. بی تعارف٫ با اینکه ادعای عمقِ فرهنگی مون گوشِ فلک رو پاره کرده٫ اغلب رسم و رسوماتمون بدرد زندگی امروزی نمیخوره. هر جا هم که رسم خارجی قشنگی میبینیم سه سوت میگیم نه داداش این روز ولنتاین مال زمان هوخشتره خودمون بوده الان خارجی های از رومون کّپ زدن. یکی از چیزهای که مدتیه بین تحصیل کرده هامون رسم شده اینه که فارق التحصیلهای یک مدرسه یا دانشگاه ٫هر جمعه آخر هر فصل توی رستوران نایب دوره هم جمع میشن تا کباب برگ بلمبونن و چک کنن کی از همه کچل تر شده یا کی تو کدوم اداره میتونه پارتی بشه. بیشتر این مراسم بی معنی هم در این خلاصه میشه که شیرین کاری ها و تقلب کردن های دوران تحصیل رو نشخوار کنیم. اگر هدف در ارتباط بودن با دیگرانه که به سلامتی فیس بوک زیر آب این جور جمع های بی معنی رو زده رفته۰ خارجی ها همین مراسم رو به شکل با معنی تری برگزار میکنند که بد نیست چند وقت یکبار رگ ۲۵۰۰ سال فرهنگمون رو کلفت نکنیم و ببنیم اونای که کشورشون به اندازه منار جنبون هم سابقه نداره چی میگن۰

اسم این رسم هوم کامینگِ٫ یعنی برگشتن به خونه است. هوم کامینگ یه مراسمیه که یک مدرسه یا دانشکده ٫فارق التحصیلان سابقش رو که الان برای خودشون کسی شدن رو دعوت میکنه و طی مهمونی بزن و برقص اونها رو به دانش آموزان یا دانشجویان فعلی مدرسه یا دانشگاه معرفی میکنه. اولین مراسم رسمی هوم کامینگ برای تیم فوتبال دانشگاه میسوری حدود ۱۲۰ سال پیش انجام شده و از اون موقع تا حالا بیشتر مدرسه های بزرگ و کوچک در آمریکای شمالی این مراسم را برای همه فارق التحصیلان ٬چه ورزشکار چه غیر ورزشکار برگزار میکنند و این مهمانی یکی از مهمترین رویداد های سال تحصیلی در تقویم آموزشی همه آموزشگاه هاست. جدا از بزرگداشت فارق التحصیل های دوره های گذشته ٫ هدف اصلی بساط هوم کامینگ اینه که به دانش آموزان و دانشجویان فعلی بصورت عملی نشون بدن که اگر زور بزنن و هی جا خالی نیان میتونن در آینده چی بشن. به جایی اینکه هی بهشون بگن درس بخونین تا آدم حسابی بشین ٫ مراسم هوم کامینگ بهشون نشون میده آدم حسابی چه شکلیه. همه بچه های در دوران تحصیلشون٫ چه در مدرسه و چه در دانشگاه٫ در یک دوره زمانی دچار سردرگمی میشن که باعث افت تحصیلی یا حتی ترک تحصیل میشه. حتی خیلی موقع ها ادم از خودش میپرسه این همه خر بزنیم که چی؟ مراسم هوم کامینگ میتونه یک جوری جواب همین سواله که چی باشه۰

بعضی از این مراسم هوم کامینگ در دانشگاه های آمریکا اونقدر جدی و سطح بالا برگزار میشه که شبکه های تلویزیونی ملی اونو بصورت زنده پخش میکنند. چند روز پیش شبکه ای بی سی آمریکا داشت مراسم هوم کامینگ٫ آلانزون مورنینگ٫ قهرمان اسبق ان بی ای و دانشجوی دانشگاه جورن تاون رو زنده از محل دانشکده ای که او از انجا فارق التحصیل شده بود رو نشون میداد. برنامه رو بصورت یک مصاحبه زنده با او ترتیب داده بودند و چند هزارتا دانشجوی جوون هم در آمفی تاتر اصلی دانشگاه نشسته بودن و با دهن های باز داشتن به حرفهای او گوش میدادن. او در مورد مشکلاتی که به عنوان یک کودک سیاه پوست داشت حرف میزد و گفت چطور تونست از خطراتی که سر راه یک جوون سیاه پوست هست پرهیز کنه. این برنامه رو که دیدم پیش خودم فکر کردم چرا ما ها که هزار چیز از خارجی های یاد میگیریم چرا این جور چیزاشون رو یاد نمیگیریم. مثلا دبیرستان منتظری قلهک یا دانشگاه تهران مگه شاقلوس میگیره یک همه مراسمی رو برای کسی مثل صفا علی کمالیان٫ که هم مهندسه٫ هم مربی تیم ملی بستکباله برگزار کنه... یا دبیرستانی مثل البرز یا دانشگاه آزاد مرکز میمیره یک مراسم اینجور برای یه آدمی شبیه علی توفیق برگزار کنه... روم به دیوار حتما باید یکی شَل و پَل بشه تا عکسش بره روی حجله و چهار نفر ازش یاد کنند. یک وقت فکر نکنید دارم درباره حلوا حلوا کردنِ پیش کسوت ها داستان میگم٫ نه٫ حرف من اینه که با رایج کردن این رسم اجنبی ها میشه به اون بچه هایی که الان توی دبیرستان ها و دانشگاه ها بدون هیچ هدف و روحیه ای مثل زامبی دارن روزهاشون رو میگزرونن ٫ هدف داد و الگو براشون بوجود آورد. تا همین چهار تا آدم حسابی هم فلنگ رو نبستن باید به داد این جوونا رسید۰

زمانی برای مستیِ مَسکات ها... چی؟مَسکات چیه دیگه؟

کیه که صحنه خروس ول دادن وسط زمین فوتبال فرانسوی ها رو توی جام جهانی فرانسه یادش نیاد. یادتون میاد که تماشاچی های فرانسوی چه خر غشویی می رفتن که این خروس قراره چه بخت بلندی برای تیمشون بیاره. بیشتر آدما نقش بخت و اقبال در زندگی رو قبول دارن ولی بعضی ها خیلی درگیر نقش شگون در زندگی روزمره شون میشن و مواظبن یک وقت توی خونه شون اینه نشکنه که هفت سال بدبختی بیاره۰

آسمشو میخواهین بگذارین خل بازی یا خرافات٫ هر چی که باشه تیم های ورزشی همه جای دنیا به نقش شگون در برد و باختشون اعتقاد دارن و برای همین یک چیزی رو که برای تیم شگون میاره همراه خودشون میارن توی زمین. اون چیزی که برای تیم شگون میاره بیشتر وقتا در قالب یک جونور مثل یک سگ یا بزغاله یا حتی یک پرنده است٫ حتی بعضی موقع ها این چیز بخشی از اسم تیم هم هست۰ به اون چیز میگن مَسکات یا شگون نما۰

  آوردن مسکات تیم های توی زمین همیشه به سادگی آوردن یک بزغاله یا دو سه تا توله سگ نیست. فکرشون بکنید تیم ممفیس گریزلیز که مسکاتش یک خرس گریزلی یک تنی است٫ همین که پاشو بگزاره روی پارکت ها٫ همشون زیر پاش خورد میشن. بعضی از مسکات ها هم که اصلاوجود خارجی ندارن٫ مثلا مسکات تیم تورنتو که یه دایناسور تی رکسه. به همین دلیل تیم ها ناچار شدن یک عدده هنرپیشه استخدام کنن که لباس های این موجودات رو بپوشن و بیاین توی استادیوم ملت سرگرم کنن. این مسکات ها در موقع بازی های خانگی حسابی مردمو سرگرم میکنن و هر کدوم یک شیرین کاری خاص خودشون رو دارن۰ یکی از کارهای این مسکات ها شرکت در کرکری خوندن برای تیم مقابل هم هست. یکی از کرکر خوان ترین مسکات های این هفته بانگو ٫ مسکات تیم میلواکی باکسه که برای هَری دِِه هاک٫ قوش تیم اتلانتا هاک حسابی کُری خونده. حتی برای بانگو یک شعار هم درست کردن و میگن از گوزن بترس. تو بهبهه بازی هفتم میلواکی و آتلانتا یکی از طرفدارای با ذوق میلواکی این ویدیویی که توی این پست براتون گذاشتم رو درست کرده که بگه برای چی باید از گوزن ترسید۰   

سریعترین شوتزن جهان قانون بسکتبال را به چالش میکشد

همه تا حتما تا حالا شنیدیدن که بسکتبال بازی ثانیه هاست ولی کمتر شنیدین که بسکتبال بازی دهم ثانیه ها هم هست. نتیجه بازی های زیادی در بسکتبال بین المللی و ان بی ای در کمتر از یک ثانیه عوض شده ولی هیچ وقت فکر کردین حداقل چند دهم ثانیه لازمه که یک شوت زده بشه. منظور دقیقا زمانی است که توپ دست بازیکن شوت زننده رو لمس میکنه تا هنگامی که تماس توپ با دست قطع میشه. در فصل ۸۹-۹۰ در ان بی ای بازیکن تیم نیویورک نیکز ٫ ترنت تاکر٫ توپی رو که از بیرون پرتاب شده بود گرفت و یک شوت سه امتیازی به ثمر رسوند و این درحالی بود که فقط یک دهم ثانیه وقت از بازی باقی مونده بود. داور گل رو قبول کرد و شیکاگو بولز بازنده شد. بعد ها قضاوت داور از سوی شیکاگو به چالش کشیده شد و نهایتا پس از مدتی منجر شد به وضع قانونی به نام قانون ترنت تاکر. این قانون میگه که هیچ تیمی نمیتونه در سه دهم ثانیه یا کمتر یک شوت کامل رو اجرا کنه یعنی اگر تیم شما عقبه و توپ هم دست شماست و فقط سه دهم ثانیه از بازی باقی مونده٫ باید بازی رو باخته فرض کنید. در این ویدیو بصورت علمی در آزمایشگاه این قانون رو به کمک سریعترین شوتزن ان بی ای ٫ جیسون کاپونو٫ به آزمون میگذارند. نتیجه رو با چشم خودتون ببینید۰   

هرچی پول میدی آش میخوری یا نه؟

از قدیم گفتن هر چی پول میدی آش میخوری. تیم داری در ورزش حرفه ای هم یک جورایی پول دادن و آش خوردنه٫ هر چی پول بیشتری بدی میتونی بازیکن های بهتری بخری٫ هرچی بازیکن های بهتری بخری تیم بهتری داری و هر چی تیم بهتری داشته باشی جایگاهت در لیگ بالاتره. در خیلی از لیگ های حرفه ای دنیا این فرضیه بارها ثابت شده ٫ مثلا رآل مادرید همیشه معروف بوده به اینکه خیلی راحت پول های آنچنانی برای خرید ابر ستاره های ورزش فوتبال رو پرداخت میکرده و از همین بابت هم تونسته این همه افتخارات کسب کنه. توی این نوشته میخواهم ببنیم آیا این فرضیه در لیگ حرفه ای بسکتبال آمریکا هم صحت  داره یا نه و یک مقداری فصل ۲۰۰۹ -۲۰۱۰ رو زیر ذره بین ببرم۰ 

برای روشن شدن بیشتر قضیه از نمودار بالااستفاده کردم. در در این نمودار سی تیم لیگ را به ترتیب مقدار کل دستمزد پرداختی در سال از تیم اول٫ لوس انجلس لیکرز با حدود نود و یک میلیون دلار در سال تا تیم سی ام ٫ پورتلند تریل بلیزرز با پنجاه و شش میلیون دلار که کمترین دستمزد رده بندی کردم. ستون های آبی نشون دهنده رده تیم در خرج کردن برای خرید بازیکن است. طبیعتا هر چه عدد ستون آبی بزرگ تر باشد به این معنا است که تیم  کمتر دستمزد پرداخت میکنه. ستون قرمز نشان دهنده جایگاه تیم در جدول رده بندی ان بی ای در پایان فصل عادی مسابقات است. هر چه ستون قرمز کوتاهتر باشد نشان دهنده اینست که تیم جایگاه بهتری در رده بندی بازی ها کسب کرده. با در نظر گرفتن این دو پارامتر باید انتظار داشت که جایگاه تیم های به لحاظ پرداخت حقوق و رده تیم ها در جدول رده بندی ارتباط منطقی داشته باشد . بطور مثال ٫ باید انتظار داشت که تیم لیکرز که از همه بیشتر خرج کرده٫ بهترین جایگاه را داشته باشد۰

در نگاه یک نگاه گذرا میشه اینو دید که خرج کردن تیم ها در فصل جاری با میزان نتیجه گرفتنشون در کل رابطه مستقیم داشته. اگر به تیم های سمت چپ نمودار نگاه کنید ٫ همون تیم هایی که بیشتر خرج میکنن٫ میبیند که مکان بالاتری رو در جدول رده بندی بازی ها کسب کردن و به همین شکل در سمت راست نمودار تیم های که کمتر خرج کردن٫ نتایج ضعیف تری گرفتن. ولی این وسط دو دسته تیم هم هستن که از این قاعده کلی پیروی نمیکنند. دسته اول تیم هایی هستن که زیاد خرج کردن ولی نتیجه نگرفتن و دسته دوم تیم هایی هستن که کم خرج کردن ولی نتیجه خوبی گرفتن. برای نمونه تیم نیویورک نیکز٫ که با هشتادو پنج میلیون دلار در رده چهارم دست و دل باز ترین تیم های ان بی ای قرار داره ولی نتونسته در پایان فصل مقامی بهتر از بیست و دوم جدول رو به دست بیاره و در مقابل تیم هایی هم بودن مثل پورتلند که با ۵۶ میلیون دلار٫ کمترین پول رو خرج کردن ولی تونستن جایگاه دهم لیگ رو کسب کنن۰ یکی دیگه از این تیم های اوکلاهوما ثاندر که علی رقم بودجه ضعیف ۵۸ میلیون دلاری ٫ که از نظر خرج کردن رده بیست و هشتم تیم لیگه ٫ تونسته عنوان دوازدهمین تیم لیگ رو به خودش اختصاص بده. این جور تیم ها عموما تیم های جوونی هستن که قرار داد های سنگینی ندارن و و بازیکنهاشون از جون و دل مایه میگذارن و مربیان جوون و با استعدادی دارن. . بیخود نیست که ان بی ای مربی اوکلاهوما رو به عنوان بهترین مربی سال انتخاب میکنه۰

اما در دراز مدت داستان چیز دیگه ایه .اگر به هشت تا تیم اول از نظرخرج کردن نگاه کنید (جدا از نیویورک نیکز)٫ اینا همون تیم هایی هستن که در دهه گذشته مداوما بهترین تیم های ان بی ای بودن و اگر اختصاص بودجه این تیم ها به همین شکل ادامه پیدا کنه ٫ احتمالا در سالهای اینده هم بهترین تیم های لیگ باقی خواهند ماند. پس به این نتیجه میرسیم که غیرت٫ مردانگی٫ شجاعت٫ از خودگذشتگی و ایثار شاید بتونه براتون یک فصل یا دو فصل نتیجه بیاره٫ ولی وقتی که بازیکن های جوون و غیرتمندتون قرارداد های ارزونشون تموم شد ٫ اگر هنوز هم دوست داشته باشین در راس جدول باشین باید سر کیسه رو بدجوری شل کنید۰

توی ان بی ای کی خوبه کی بدَه؟

یک رفیقی قدیمی دارم که عادت داره وقتی با بروبچ داریم فیلم سینمایی یا یک بازی ورزشی نگاه میکنیم یک جا بند نمیشه٫ هر دقیقه میره چایی میاره٫ هندونه میاره وسط فیلم میرفت ساندویچ میخره... آخرش هم که داستان فیلم از دستش در میره ٫ میپرسید اقا کی خوبه کی بدَه؟ حالا این داستان بی علاقگی به بعضی از ورزش هاست. یکی از چیزهایی که باعث میشه کسی از ورزشی خوشش نیاد اینه که از ساختار مسابقاتی اون ورزش سر در نمیاره. مثلا من خودم هنوز نفهمیدم این مسابقات گلف یا بازی های ورزش های رزمی مختلط (همین ورزشی که دو تا گردن کلفت میرن تو یک رینگ شش گوشه همدیگه رو به قصد کشت میزنن) داستانش چیه؟ چطوری یکی میشه قهرمان؟ اصلا برنامه چیه؟ همین ان بی ای خودمان هم کم کیچ کننده نیست. کنفرانس غرب؟ کنفرانس شرق؟ دیویژن اتلانتیک؟ بازی های حذفی؟ فصل عادی؟  برنامه چیه دیگه... کی خوبه کی بَده؟

 لیگ های حرفه ای بسکتبال امریکا از اکتبر هر سال شروع شده و در ماه جون خاتمه می یابد و در دو بخش دوره ای و حذفی برگزار میشود. در قسمت دوره ای این مسابقات همه بازی ها بصورت رفت و برگشت انجام میشود. هر تیم در قسمت دوره ای باید ۸۲ بازی انجام دهد که ۴۱ بازی در خانه و ۴۱ بازی در جاده خواهد بود. با توجه به اینکه امریکا کشور بسیار بزرگیه و از این طرف تا اون طرف کشور پنج ساعت پروازه و اگر همه تیم ها بخواهند با هم به اندازه مساوی با هم بازی کنند بازیکن ها از بس که توی هوا هستن داغون میشن. به همین خاطر تیم های این مسابقات از لحاظ جغرافیایی به دو دسته کلی تیم های کنفرانس شرقی و تیم های کنفرانس غربی تقسیم شدن. در البته هنوز هم هر کدام از این کنفرانس ها از لحاظ مساحت از کل قاره اروپا بزرگتره٫ به همین دلیل هر کنفرانس هم به چند بخش یا دیویژن تقسیم شده. هر تیم با تیم های دیویژن خودش باید چهار بار بازی کنه٫ با تیم های دیگر دیویژن های کنفرانس خودش سه بار و با تیم های دیگر کنفرانس یک بار بازی کنه.البته هر بار یعنی یک رفت و برگشت. در پایان فصل بازی های دوره ای هشت تیم برتر هر کنفرانس به جدول بازی های حذفی صعود میکنن۰

در بخش بازی های حذفی تیم ها فقط با تیمهای دیگر کنفرانس خودشون بازی میکنن تا نهایتا قهرمان کنفرانس مشخص بشه. در جدول بازی های حذفی تیم اول با تیم هشتم٫ تیم دوم با تیم هفتم و به همین شکل تا آخر. این بازی های هم بصورت رفت و برگشت انجام میشود و هر تیم بتواند زودتر چهار بازی از هفت بازی را برنده شود به مرحله بعدی بازی های حذفی صعود خواهد کرد و تیم های بازنده از دوره مسابقات خارج میشن. در بازی نهایی این مسابقات٫ قهرمان کنفرانس شرق با قهرمان کنفرانس غرب روبرو میشه که باز هم هر تیم زودتر چهار بازی از هفت بازی رو ببره قهرمان جهان خواهد شد۰     

این همه دنگ و فنگ برای اینه که هیچ تیمی نتونه شانسی قهرمان ان بی ای بشه. با توجه به اینکه بسکتبالیست های ان بی ای هشت نه ماه در مسابقات هستن و یک عالمه بازی میکنن٫ تیم های مدعی قهرمانی باید نیمکت قویی هم داشته باشن که بتونن جایگزین بازیکن های مصدوم بشن. البته در کنار این همه بازی یک عالمه هم پول درمیاد که جای خودشو داره۰

حالا فهمیدین کی خوبه کی بَده؟

جدول مرحله حذفی بازی های ان بی ای فصل ۲۰۰۹-۲۰۱۰

مطلب را به بالاترین بفرستید:

تلویزیون رو بگذارید کنار٫ بسکتبال را از کامپیوتر تماشا کنید

آیا اوباما بسکتبال آمریکا را هم سوسیالیستی خواهد کرد؟

 

هنور هم خیلی از آمریکایی ها در مکالمات شون واژه سوسیالیسم رو همونجوری استفاده میکنن که ما فارسی زبون ها لغت نجس رو استفاده میکنیم. امریکا جامعه ای است که به نظام داروینیش خیلی مینازه و بیشترشون اینکه هرکسی در آمریکا میتونه با پول سر سبیل شاه نقاره بزنه رو عین عدالت میدونن. اگر میخواهین بیشتر سر دربیارین من چی میگم کافیه ببینین مخالفان قانون جدید بیمه درمانی امریکا حرف حسابشون چیه. مخالفین اوباما ادعا میکنن که او میخواد کشور رو سوسیالیستی کنه. کاری ندارم به اینکه اونا درست میگن یا نه٫ ولی اگر اوباما داره کشورشو سوسیالیستی میکنه٫ کارش در مورد لیگ حرفه ای بسکتبال آمریکا راحته۰

آیا فکرشو کردین که چرا تا حالا یکی از این شیخ های چاق و چله دبی نخواسته یدونه تیم ان بی ای برای خودش دست و پاکنه؟ بعدش هم و شونصد میلیون دلار بریزه توش و هر چی بازیکن درست و حسابی تو لیگ هست رو استخدام کنه و چشم چار لوس انجلس لیکرز و باستن سلتیکس رو در بیاره؟ یا برای آدمی مثل میخاییل پروخوروف٫ پولدارترین مرد روسیه٫ که همین چند وقت پیش تیم مستضعف نیوجرزی نتز رو به قیمت دویست میلیون دلار ناقابل خرید٫ سیصد میلیون دلار دیگه که پولی نیست تا بتونه ده تا بازیکن مثل کوبی برایانت٫ دوین وید و لبرون جیمز رو هم بخره تا این تیم بشه منچستر یونایتد ان بی ای. یا چرا راه دور بریم٫ خیلی از همین ادمهایی که آلان صاحب تیمهای ان بی ای هستن٫ این تیم ها رو با پول خورد های ته جیبشون خریدن. چرا یخورده بیشتر خرج نمیکنن ده دوازده تا بازیکن اساسی هم بخرن؟ اینجاست که سیستم سوسیالیستی ان بی ای میاد وسط و برای حداکثر و حداقل کل دستمزدهای پرداخت شده توسط یک تیم ٫ سقف و کف تعیین میکنه تا یهوویی یکی پیداش نشه بیاد کل لیگ رو با پولش به هم بزنه. اگر کسی تیم ان بی ای میخره باید اینکاره باشه تا سالها بشینه پاش و با همه محدودیتها تیمشو بزرگ کنه و این کاریه که خیلی از پولدارهای دنیا دوست ندارن۰

یکی دیگه از پایه های سیستم سرمایه داری اینه که قوی همیشه برنده است و بابت این برنده بودن جایزه میگیره. در سیستم یارکشی لیگ ان بی ای از این خبرها نیست و همیشه ضعیف برنده است. شاید تعجب کنید ولی طبق قانون این لیگ بهترین بازیکن های ورودی به لیگ اجبارا به ضعیف ترین تیم ها داده میشن تا عدالت در قدرت تیم ها حفظ بشه. با توجه به اینکه لیگ ان بی ای برخلاف بسیاری از لیگ های حرفه ای دنیا٫ فقط مقام اولی رو میشناسه٫ پس اگر قراره تیمی اول نشه به نفعشه که آخر بشه تا بتونه بهترین بازیکن فصل بعد رو در یارکشی به خودش اختصاص بده. این روش ٫ یک سیستم یک روش کاملا جا افتاده در یارکشی این لیگه و دیگه کسی فریاد وامصیبتا سرنمیده که ای داد بیداد مملکت سوسیالیستی شد رفت. البته بگزریم که هر چند وقت یکبار تیم ها متهم میشن به اینکه دارند برای آخر شدن  گاوبندی میکنن و این کیفیت بازی ها رو کاهش میده۰

به هر حال دیوید استرن تا حالاش که تونسته این لیگ رو از دفترش در جزیره منهتن٫ جایی که نظام سرمایه داری شب و روز درحال گند زدنه٫ به صورت نیمه سوسیالیستی اداره کنه و نیازی هم به باراک نداره۰

مطلب را به بالاترین بفرستید:

شرقی های٫‌شهروندان درجه دو در ان بی ای

هر وقت مجبورم جایی مثل آسانسور٫ چراغ قرمز و یا در صف بقالی  منتظر بشم٫ به لطف نرم افزارهای بسکتبال روی تلفن های موبایل٫ وقتم رو با بالاپایین کردن تو خبر ها و یا آمار تیم های آن بی ای میگذرونم۰ دیروز متوجه یک چیزی شدم که مطمن نیستم قبلا سابقه داشته۰

هر تیم ان بی ای در طول مسابقات فصل باید ۸۲ بار با همه تیم های دیگه بازی کنه و در انتهای فصل هشت تیم برتر هر کنفرانس برای مرحله حذفی انتخاب میشن. در مرحله حذفی تیم ها فقط در کنفرانس خودشون بازی میکنن و نهایتا قهرمان کنفرانس شرق به مصاف قهرمان کنفرانس غرب میره تا قهرمان جهان مشخص بشه. در ان بی ای برای رده بنده هشت تیم برتر در هر کنفرانس از شاخص درصد بازی های برده در طول فصل استفاده میکنند. مثلا الان درصد لیکرز ۰/۷۴۳ هست. یعنی لیکرز حدود هفتادو چهار درصد از بازی هایی که با همه تیم ها کرده رو برده٫ که شامل بردها در مقابل تیم های کنفرانس شرق هم هست۰

حالا داستان جالب اینه که تیم هشتم کنفرانس غرب ٫ که میلیتری به مرحله حذفی میره٫ با نمره ۰/۵۹۲ به این مرحله صعود کرده و این درحالی است که در بین هشت تیم صعود کننده به مرحله حذفی در کنفرانس شرق پنج تیم٫امارشون پایین تر از این عدده. خوب این یعنی چی؟ یعنی بیشتر تیمهای کنفرانس شرق از بیشتر تیم های کنفرانس غرب ضعیف ترن و تیم های کنفرانس شرق راحت تر به مرحله حذفی صعود میکنند۰

مطلب را به بالاترین بفرستید:

بسکتبال به روش کولی ها

بیست و خورده ای سال پیش به ماگفتن که بسکتبال در تهراداردن بالاخره خانه دار شد. منظورشون از خانه اون موش دونی بود که زیر پل دوم حافظ ساخته بودن و اسمشو گذاشتن سالن شیخ الاسلام. این سالن فقط یکطرفش جایگاه تماشاچی داشت. زمین بازی هم مثل گود زورخونه یک مترو نیم پایین تر از اولین ردیف تماشاچی های بود. فاصله خط های زمین تا دیوار اینقدر کم بود که حلقه های رو به دیوارهای دوطرف وصل کرده بودن. پارکت های چوبی زمین رو هم صاف روی بتن نصب کرده بودن. همه چیز این استادیوم به غیر از مکانش فاجعه بود.این سالن سالهای ساله که خانه بسکتبال تهران است.بعد از این همه سال دوباره بعضی ها مثل مدیر باشگاه مهرام ٫ که ظاهرا چپشان هم پر است٫ هوس سالن سازی در تهران میکنند. اسمش رو هم میخوان بگذارن اکادمی بسکتبال. با توجه به اینکه بسکتبال ایران نیاز به یک سالن درست حسابی در تهران داره٫ امیدوارم آکادمی بسکتبال آخرش نشه مثل اون موش دونی زیر پل حافظ۰

آمیدوارم هرکسی میخواد تو تهران سالن بسکتبال بزنه این توصیه های رو بخونه

پارکینگ - الان که زمین در تهران از توکیو گرون تره باید پارکینگ برای تماشاچی های رو بیخیال بشید. خیلی از استادیومهای آن بی ای مثل استادیوم کلیولند کاوالیرز و تورنتو رپتورز که در مرکز شهر قرار دارند اصلا پارکینگ ندارند. ایرکانادا سنتر٫ استادیوم تورونتو رپتورز روی ایستگاه مرکزی متروی شهرساخته شده٫و اینجوری مساله پارکینگ رو حل کردند۰

مساحت زمین - خیلی از استادیوم های مدرن بسکتبال٫ مثل قصر آبرن هیل ٫ استادیوم دیترویت پبستونز٫ بیرون شهرها تاسیس شدند و طبیعتا زمین بسیار بزرگی را به خود اختصاص داده اند. ولی بیشتره استادیوم های بسکتبال که در قلب شهر های بزرگ ساخته شده اند٫ زمین زیادی رو به خود اختصاص ندادند. آستادیوم تورنتو رپتورز که یکی از مدرن ترین سالنهای بسکتبال در دنیا است در زمینی به طول و عرض ۱۲۰ متر ساخته شده(یک چیزی تو مایه پارکینگ روبروی استادیوم شیرودی)۰

مکان - این استادیوم باید در منطقه ای تاسیس شود که از شمال به اتوبان حقانی٫ از شرق به خیابان شریعتی٫ از غرب به خیابان ولی عصر و از جنوب به خیابان حافظ محدود شود. بهترین جا برای این استادیوم جایی است که خطوط شمال جنوب و شرق و غرب مترو همدیگرو قطع میکنند۰

معماری - دوباره نرین یک استادیوم مثل سالن امجدیه یا مجموعه پنج سالن آزادی بسازید بگید سالن ساختیم. بابا جون دوران ساختن استادیوم ورزشی با جایگاه مخصوص تموم شد. این لینک رو نگاه کنید تا ببنید سالن های بسکتبال درست حسابی چه شکلی هستن۰ 

تعداد زمین های - این استادیوم حتما باید بیشتر از یک زمین داشته باشه۰

کف زمین - کف زمین بازی باید قابل جمع شدن باشه که بشه راحت تعمیرات ونگهداری روی انها انجام بشه. لطفا پارکت ها رو به بتن میخ نکنید۰

کاربری - اگر قراره از این استادیوم پول هم در آورده بشه باید این مکان بصورت چند منظوره ساخته بشه. منظورم این نیست روی زمین بسکتبال شونصد تا خط بکشید بگین بفرما این هم سالن چند منظوره. منظورم اینه که بشه اونجا مسابقات فوتبال سالنی٫ کنسرت موسیقی٫ تاتر٫ سخنرانی و مراسم دیگه برگزار کرد۰

ظرفیت تماشاچی - استادیوم بسکتبال ابرو دار باید بیشتر ای ۱۶ یا ۱۷ هزار نفر ظرفیت داشته باشه۰

دفاتر کاری - اگر قراره دفاتر کاری باشگاه هم اونجا باشه ٫ توروبه خدا مثل سالن شیخ الاسلام دفتر های رو چسبیده به زمین نسازید۰

هر کدوم از این نکته ها اگر بهش گند زده بشه ٫ همون بهتر که بسکتبال تهران همین روش زندگی به شکل کولی ها رو ادامه بده۰

مطلب را به بالاترین بفرستید:

این همه آمارگیری در بسکتبال به چه دردی میخوره؟

این ویدیو رو از بازی های امسال پیدا کردم که به نظر من بهترین نمایش در استفاده از تحلیل های آماری برای عوض کردن نتیجه بازی در کمتر از یک ثانیه است. خیلی ها فکر میکنند این همه آمارگیر که نشستن دارند تک تک کارهای بازیکن ها را در هنگام مسابقه ثبت میکنند٫فقط برای اینه که رکورد های بازیکن ها را نگهدراند و سر دربیارند کی از کی بهتره. کی چند تا سه امتیازی زده و کی چند تا ریباند کرده. اگر شما هم اینجوری فکر میکنید سخت در اشتباهید۰

مطالعات عددی یا کوانتیتو استادیز از مهمترین شغل ها در بخش مدیریت تیمهای بسکتبال در همه جای دنیاست. کار پرسنل این بخش اینه که یک مدل ریاضی از بازی بسکتبال هر تیم بسازند و بعد با پیش بینی کردن رفتار این مدل ریاضی ٫عملکرد تیم را بهبود بدهند. مدل ریاضی بازی بسکتبال؟! پیش بینی رفتار مدل ریاضی؟! قضیه رفت بالا لیسانس۰

به زبان ساده٫ کار آماردان یک تیم اینه که از طریق جمع آوری داده ها و تحلیلشون سر دربیاره که تیم چطوری عمل میکنه و به این شکل بتونه به مربی تیم راهنمایی کنه تا چطوری تیم رو مدیریت کنه. برای مثال تیمی رو فرض کنید که گردش توپ خوبی داره (یعنی بازیکن های زیادی در هر حمله توپ رو لمس میکنند) ناگهان درصد شوت های به ثمر رسیده اش در یک بازی میاد پایین. آماردان تیم با استفاده از تحلیل رابطه آماری توپ های لو رفته به این نتجه میرسه که هر وقت این تیم دوباره پشت سرهم توپ رو لو میده٫ این مساله بطور اتومات روی چرخش توپ تاثیر میگذاره. یعنی چی؟ یعنی اینکه بازیکن ها پاس کمتری میدن تا توپ کمتر لو بره و بالطبع موقعیت شوت ضیفتری پیدا میکنند و همین باعث میشه شوت های بدتری بزنند . با دانستن این رابطه مربی به محض اینکه تیم دوبار پشت سر هم توپ رو لو میده٫ یک تایم اوت میگیره تا به بازیکن ها در مورد انتخاب صحیح موقعیت شوت (که در ظاهر ربطی به لو رفتن توپ نداره) یادآوری کنه. اگر کسی ندونه داستان چیه میگه این مربیه مخش پاره سنگ برمیداره. تیمش داره توپ لو میده این بابا در مورد انتخاب موقعیت شوت یادآوری میکنه!! البته من اینجا یک مثال ساده زدم ولی همیشه کار به این سادگی و شسته رفتگی نیست. دلیل اینکه بیشتر مربی های خارجی که توسط کشور های جهان سومی استخدام میشن٫ با خودشون یک آمار دان میبرین هم همینه. چون تا بخوان برای مسوولین بسکتبال اون کشور توضیح بدن داستان چیه٫ قرار دادشون تموم شده۰

شما تو تیمتون از آمار چطوری استفاده میکنید؟ 

مطلب را به بالاترین بفرستید:

آزمایشگاه رایگان ٫این برنامه :هماهنگ کننده ویدیویی بسکتبال

 در ورزش های حرفه ای مشاغلی هست که شاید هیج وقت اسمشان را هم نشنیده باشید. یکی از این شغل ها هماهنگ کننده ویدیویی یا کارگردان ویدیویی است.  این شغل٫ جز ثابت همه تیم های ورزشی است. کار این شغل اینه که تمام ویدیو های تیم های حریف٫ تیم خودی٫ تک تک بازیکنان مهم حریف و خودی و ویدیو های تمرین ها رو جمع کنه٫ ادیت کنه٫ جدا جدا دسته بندی کنه و در یک پایگاه داده ها قرار بده که هروقت کسی از اعضای تیم بخواهد ویدیوی را ببیند٫ سه سوت دم دستش باشه۰

تصور کنید قبل از بازی٫ مربی می خواد به پوینت گاردش یادآوری کنه که چطور پوینت گارد تیم مقابل را دفاع کنه. مربی به جای اینکه شروع کنه قصه حسین کرد شبستری تعریف کنه با فشار یک دگمه ده تا کلیپ ویدیوی را روی صفحه پروژکتور میفرسته که نشون میده این پوینت کار چطوری از سد دفاعی عبور میکنه. این  کلیپ ها همون هایی است که هماهنگ کننده ویدیویی قبلا از بازی های مختلف استخراج کرده و کنار هم گذاشت۰

با توجه به اینکه در ایران خیلی از بازی ها فیلم برداری نمیشه و اگر هم بشه حداکثر با دوتا دوربین از بازی فیلم میگیره ٫ که انهم مال صداوسیما است .پس چی کار باید کرد؟ لابد باید شونصد میلیون تومن پول داشته باشیم که بساط هماهنگ کننده ویدیو را از خارج وارد کنیم ؟

مواد لازم برای راه انداختن لابراتوار هماهنگ کننده ویدیویی

یک -سه عدد دوربین فلیپ اولترا اچ دی . قیمت:دانه ای صد و پنجاه دلار

دو - سه عدد پایه دوربین. قیمت :دانه ای بیست دلار

سه - نرم افزار ویرایش ویدیو - قیمت : مجانی با تشکر از مجتمع پایتخت

چهار - نرم افزار مدیریت ویدیو مجانی با تشکر از گوگل

پنج - یک عدد لپ تاپ مشتی . قیمت: هزارو هفتصد دلار

شش - یک دونه هارد اکتسرنال جون دار. قیمت :صد دلار

هفت - یک کیف اساسی که همه این چیزا توش جا بشه . قیمت :صدو نود دلار

هشت - یک ویدیو پروژکتور  (البته دفتر مدیر باشگاه به خاطر کلاس گذاشتن حتما یکی داره). قیمت :چهار صد دلار

حالا کافیه سه تو دوربین رو روی پایه قرار بدید. یکی کل زمین رو نشون بده٫ یک دوربین هم زیر هر حلقه. دگمه ضبط رو فشار بدهید و برین دو ساعت دیگه بیاین. بعدش دوربین ها رو به کامپیوتر وصل کنید  تا فایل ویدیو بازی رو به کامپیوتر انتقال بدید. حالا فایل ها رو ادیت کنید و دونه دونه اونها رو نامگذاری کنید تا در نرم افزار مدیریت ویدیو ها بتونید انها رو پیدا کنید. الان میتونید کل داستان رو به هارد اکسترنال هم انتقال بدید که جاش امن باشه. حالا کافیه لپ تاپ رو به پرژکتور وصل کنید تا هر ویدویی که بخواهید با یک جستجوی ساده در نرم افزار مدیریت کلیپ ها پیدا کنید۰ اینجا نمونه ویدیویی که با همین امکانات تهیه شده را ببنید.

ممکنه سوال کنید که این چه آزمایشگاه رایگانی است که سه هزار دلار آب میخوره؟ وقتی تیم ها ایرانی پول دارند هلف هلف بازیکن چند صد میلیونی بخرن ٫ سه هزار دلار میشه مجانی۰   

مطلب را به بالاترین بفرستید:

خل بازی در بهار

سبز شدن درختان٫ جفت گیری چارپایان٫ گرم شدن هوا در نیمکره شمالی  از نشانه های بهار است. اما از نظر تقویم بسکتبال دوستان بهار وقتی است که خل بازی بهاری شروع میشه!!! خل بازی بهاری دیگه چیه؟

   خل بازی بهاری یا مارچ مدنس نام غیر رسمی مسابقات گروه یک دانشگاه های امریکا است که بیشتر آن در ماه مارچ برگذار میشود. حالا چرا اسمشو گذاشتن دیوانگی در ماه مارچ ؟ اگر شما ساختار این مسابقات را بشناسید و طرفدار یکی از تیم های دانشگاهی امریکا هم باشید٫ در طی این مسابقات از شدت هیجان عقلتان را از دست خواهید داد. مارچ مدنس که در آن ۶۵ تیم شرکت دارند بصورت یک حذفی بر گزار میشود. تصور کنید این بازی های چیزی شبیه مسابقات ان بی ای هستند که از مرحله حذفی یا پلی اف شروع میشود٫ با این تفاوت که همه چیز فقط با یک بازی تعیین میشود۰

مسابقات گل کوچک توی محلتون رو یادتو میاد٫ یک براکت درست می کردید و هفت هشت تا تیم توش بود و یک حذفی میرفتن جلو٫ حالا تصور کنید این براکت شما ۶۵ تا تیم توش هست و ده پانزده تا شبکه تلویزیونی اون رو پوشش میده و میلیونها نفر هم ان رو نگاه میکنن.. تازه این ۶۵ تیم از بین ۳۴۷ دانشگاه و کالج به این مرحله رسیدند . خیلی از این دانشگاه ها مثل دانشگاه ایالتی میشیگان ٫نایب قهرمان سال گذشته٫ در شهر های خیلی کوچک قرار دارند و وقتی که این تیم ها بازی دارند کل مردم شهر به تماشای این بازی ها میرن. از نظر تعداد تماشاچی این مسابقات بازی های ان بی ای رو سوسک میکه۰

یکی از رسوم مارچ مدنس شرط بندی روی نتایج بازی هاست۰ چون این بازی ها بصورت یک حذفی برگزار میشود٫ هر چیزی ممکن است به همین دلیل حتی کسانی که چیزی از بسکتبال چیزی نمیدونن هم میتونن در این شرط بندی ها شرکت میکنند . این موضوع اینقدر جدیه که حتی یک سری خوره عدد و رقم سایت راه انداختن تا به کمک اونا بتونید شرط بندی بهتری بکنید۰ 

مطلب را به بالاترین بفرستید:

پایان تنبل بازی در ان بی ای

هیج وقت پیش خودتون فکر کردین چرا هیچ تیمی حق نداره بیشتر از ۲۴ ثانیه توپ رو در اختیار داشته باشه؟ چرا ۲۴ ثانیه و نه ۲۵ ثانیه یا ۲۳ ثانیه... اصلا ۲۴ ثانیه از کجا امده۰

داستان برمیگرده به پنجاه شصت سال پیش در شهری کوچک در شمال ایالت نیویورک. دنی بیاسونی٫ صاحب تیم سیراکیوز نشنال که اون موقع از تیم های ان بی ای بود٫ از دست وقت کشی بعضی تیم های لیگ و کندی بازی ها حسابی کلافه شده بود و به این فکر افتاد که وقتشه یک سقلمه به این بازیکن های تنبل بزنه. او به این نتیجه رسید که باید برای مالکیت توپ توسط هر تیم محدودیت اعمال بشه .مشکل اینجا بود که این زمان باید چقدر باشه؟ همینطوری کیلویی که نمیشه زمان تعیین کرد۰

دنی٫ آرشیوی از همه بازی های ان بی ای که از دیدنشون لذت برده بود تهیه کرد دوباره نشست همشون رو تماشا کرد. او به این نتیجه رسید که همه این بازی ها در یک چیز مشترکن. در همه اون بازی ها هر تیم حداقل ۶۰ بار توپ را به سمت حلقه شوت کرده. اگر هر تیم ۶۰ تا شوت بزنه٫ در کل بازی میشه ۱۲۰ شوت برای هر دو تیم و اگر ۴۸ دقیقه بازی رو به ۱۲۰ تا شوت تقسیم کنیم به این عدد ۲۴ ثانیه مالکیت برای هر تیم می رسیم. به همین سادگی۰

 محاسبه قانون من دراوردی ۲۴ ثانیه برای دنی بیاسونی سه چهار روز بیشتر طول نکشید٫ اون هم بیشتر شامل لم دادن روی مبل و خوردن بال مرغ بود ولی او سه سال ازگار تمام موهای سر خودشو کند تا به بقیه مدیران لیگ و صاحبان تیم ها بقبولاند که این قانون بسکتبال را قشنگ تر میکنه. بالاخره در سال ۱۹۵۴ لیگ ان بی ای قانون ۲۴ ثانیه رو قبول کرد و این بود پایان تنبل بازی و وقت کشی در ان بی ای۰