خیلی ها که کانادا رو نمی شناسن گول هیکل گنده اش رو میخورن. درسته که کانادا دومین بزرگترین کشور دنیاست ولی از نظر جمعیت نصف ایران هم نیست و از خیلی کشور های کوچولو موچولوی اسیایی و اروپایی جمعینش کمتره. بسکتبال کانادا در فیبا رتبه بیست و یکم رو داره یعنی یکی پایین تر از ایران. در جام جهانی ترکیه این تیم حتی یک دونه بازی رو هم نبره. البته فدراسیون بسکتبال کانادا هم هیچ ادعایی نداره که ما این هستیم و اون هستین و قبول دارن که در جام جهانی ترکمون زدن۰
اما به لطف بسکتبال پایه اینده بسکتبال این کشور بسیار درخشانه. همین الان فقط شهر تورنتو سی و دوتا بازیکن جوون هجده نوزده ساله در دانشگاه ها مختلف امریکا داره که دارن مثل خر تمرین میکنن. تازه توی دبیرستان های کانادا هم چپ و راست بازیکن های عجیب و غریب نظیر همین جمار ارکس ( در ویدیوی بالا بازیشو ببنین) پیداش میشه که فقط چهارده سال دارن و از بچگی های لبرون جیمز و کوبی برایانت بهتر هستن. این بچه ها خیلی هاشون به ان بی ای راه پیدا نخواهند کرد ولی همون چند تایی هم که به ان بی ای راه پیدا کنند ستون فقرات تیم ملی بسکتبال کانادا رو تشکیل خواهند داد. به ادعای فدراسیون بسکتبال کانادا این ورزش در این کشور سریعترین رشد رو بین بقیه ورزش ها داره . نمیدونیم این ادعا رو چطوری اندازه گرفتند ولی اینو میدونم که بیشتر خونواده های سیاهپوست و اونهایی که از اروپای شرقی اومدن و قد و قواره ای درست و حسابی دارند بچه ها شون رو میگذران بسکتبال که در آینده حداقل تحصیلاتشون مجانی در بیاد و اگر هم حرفه ای شدن نور علی نور۰
سه چهار سال دیگه که همین تیم زپرتی بسکتبال کانادا اومد توی بازی های جام جهانی و بقیه بازیهای فیبا چشم تیم های گردن کلفت اروپایی و امریکای جنوبی رو در اورد کف نکنین که چطور کشوری که یک لیگ درست و حسابی بسکتبال نداره و فدراسیونش چپ و راست دادار و دودور نمی کنه این همه بازیکن اساسی رو از کجا آورد۰