برای جوان بیست شش ساله ای که خبیث ترین کار زندگیش اینبود که محل کارش را عوض کرد و حقوق کمتری گرفت، لبرون جیمز سال بسیار پرتنشی را گذراند.
تنفر از این ابرستاره بسکتبال هنگامی آغاز شد که ان بی ای او را بصورت یک مارک تجاری تبلیغ کرد. اوج این تبلیغات هنگامی بود که لبرون جیمز به همراه تیم کلیولند به فینال کنفرانس شرق رسید و ان بی ای همه ذهن ها را آماده این کرد که او را در برابر کوبی برایانت قرار دهند. باستن سلتیکس آرزوی رویارویی کوبی و لبرون را به باد داد. آن بی ای با آرزوی تکرار رویارویی لری برد و مجیک جانسون، که باعث شد لیگ ان بی ای به عنوان یک لیگ جا افتاده مقبولیت جهانی بگیرد، لبرون و کوبی را در برابر هم قرار داد ولی رویارویی این دو هرگز به مرحله نهایی بازهایی ان بی ای نرسید.
تصویری که ان بی ای با دراماتیک کردن برخورد کوبی و لبرون ساخته بود با پیوستن لبرون به میامی هیت رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. با پیوستن لبرون و کریس باش به دوین وید لرزه بر اندام همه تیم های لیگ افتاد. میامی هیت به کوزه در بسته ای تبدیل شد که هیچ کس نمیدانست افعی که در ان نهفته است چه سمی دارد. میامی هیت در همان ماه های اول به منفورترین و زیر ذره بین ترین تیم های ان بی ای تبدیل شد. منفور نه به این دلیل که زشت بازی می‌کردند یا از راه های ناجوانمردانه تیم های مقابل را از سد راه برمیداشتند. نه. تنها دلیل تنفر این بود که هیچ کس توان انکار استعداد بالقوه ای که بین این سه بازیکن وجود داشت را نداشت و این بود که این کوزه پر افعی میتوانست هر هیولایی دیگر را نیش بزند.
تقریبا هیچ تیمی در تاریخ ان بی ای با مشکلات حاشیه ایی که برای میامی هیت بوجود میآمد روبرو نبود. بعد از سه باخت پیاپی بیشتر ورزشی نویس ای آمریکا نعره میزدند که مربی باید عوض شود و این در حالی بود که پس از شش شکست پیاپی لیکرز که در نهایت باعث قرعه نامناسب و حذف این تیم در مرحله حذفی شد، هیچ کس جرات نکرد با مربی لیکرز بد دهنی کند. به لحاظ فنی هم میامی با چالش های منحصر بفردی روبرو بود. سه بازیکن اصلی این تیم به حدی استعداد دارند که هنوز هم پس از یک فصل با مشکل تقسیم توپ بین بازیکنان روبرو هستند. این مشکل به حدی جدی است که همیشه یکی یا دو تا از بهترین سه بازیکن این تیم باید از خیر حمله به حلقه بگذرند. این مشکل به حدی پیچیده است که میامی توانست تنها در یکی و دو بازی تعادل کاملی برای تقسیم توپ ایجاد کند که نتیجه آن نابودی کامل یکی از بهترین تیم های لیگ در خانه خودش بود (میامی هیت در برابر لس انجلس لیکرز در لوس انجلس - روز کریمس سال ۲۰۱۰).
اینکه میامی هیت توانست در برابر تیم های قدری چون شیکاگو بولز قد علم کند و در همان سال اول تشکیل این تیم جدید قهرمان کنفرانس شرق بشود و اکنون پنجه در پنجه بهترین تیم ان بی ای بیندازند، نشان از آینده درخشان این تیم و سر مربی جوان ان دارد.
اما حمله های همه جانبه به لبرون جیمز پایانی ندارد. در چند بازی اخیر میامی هیت که لبرون جیمز در کوارتر آخر امتیاز آوری کمتری کرده است، گزارشگران ورزشی و تحلیل گران تلویزیونی چنان انتقاد کوبنده ای را از لبرون آغاز کرده اند که انگار نه انگار این همان کسی است که او را در برابر کوبی علم کرده بودند. در آخرین ضربه به این بازیکن، حرکت او و دوین وید که سرفه کردن های نویتسکی را به شوخی گرفته اند را پیراهن عثمان کرده اند و این شوخی را به اقدام شرم آور خوانده اند. جالب است که ناله ها و فغان ها در این همان لیگی است که بهترین بازیکنش شرم آورترین کلمات را به داور خطاب میکند و صد هزار دلار جریمه میشود و کسی جرات انتقاد از کوبی برایانت را ندارد.