همه چیز از بازی اخیر لوس انجلس لیکرز و اوکلاهوما سیتی ثاندر شروع شد ، وقتی که متا وورلد پیس ( ران ارتیست سابق) با ارنج به سر جیمز هاردن کوبید و اکنون لیگ ان بی ای تنها او را برای هفت بازی تعلیق کرده است. هرچه ویدیوی این واقعه را بیشتر نگاه میکنم صحنه بیشتر و بیشتر زننده میشود. بسکتبال ورزش خشنی نیست ولی وزش لطیفی هم نیست. برخوردهای زیر حلقه و حتی مصدومیت بازیکنان در اثر خطای عمد موضوع نسبتنا رایجی است، بخصوص در بسکتبال حرفه . اما این صحنه بسیار متفاوت است

بر خلاف تصور خیلی ها خطاهای فردی در بسکتبال یک ابزار تکنیکی است که اگر به موقع به کار گرفته شود نه تنها روی جریان بازی تاثیر میگذارد بلکه میتواند روی نتیجه بازی تاثیر داشته باشد. حتی بدترین نوع خطا فردی که خطای غیر ورزشی و عمد میباشد در شرایطی که گل زدن بازیکن حمله قطعی است منتطقی به نظر میرسد. اگر چه قوانین بسکتبال هر روز به شکلی تغییر میکند که بازیکنان نتوانند از خطای فردی به عنوان ابزار استفاده کنند اما هنوز هم خطاهای به موقع ، خصوصا در ثانیه های اخر بازی های پایاپای تکنیکی است که همه استفاده میکنند

اما چیزی که در این ویدیو میبیند هیچ کدام از اینها نیست . این خطا قبل از پایان نیمه اول در وقت خارج از بازی انجام شد. این خطا نه از سوی مربی تیم و نه از سوی دیگر بازیکنان تیم برنامه ریزی شده بود. تنها دلیل این خطا وجود بازیکنی در زمین است که تعادل روانی ندارد. متا ورلد پیس ( ران ارتست سابق) که سابقه بسیار تاریکی در تعلیق شدن و جریمه ناشی از خشونت در بسکتبال دارد برای به خطر انداختن سلامت یکی از بهترین بازیکنان لیگ، جیمز هاردن، تنها هفت جلسه جریمه شد. این مسخره ترین جریمه ای است که تاکنون در ان بی ای وضع شده. این همان لیگی است که برای یک تویت مالک تیمی را نیم میلیون دلار جریمه کرد یا کوبی برایانت را برای یک فحش صدهزار دلار جریمه کرد. اکنون که جیمز هاردن، نامزد بهترین بازیکن ششم سال، بدلیل ضربه مغزی ناشی از حرکت وحشیانه ران ارتست بستری است و خدا میداند چند بازی را از دست خواهد داد و لیگ بطور معجزه اسا به این نتیجه رسید که ارتست فقط هفت بازی را از دست خواهد داد

اگر من جای ان بی ای بودم چه جریمه ای برای او تعیین میکردم؟

برای هیج طرفدار بسکتبالی پوشیده نیست که ران ارتست از بیماری روانی رنج میبرد. حتی خودش در مصاحبه قهرمانی ان بی ای از روانپزشکش تشکر کرد. در طی سالهایی گذشه که ران ارتست تلاش کرده با انجام فعالیت های عام المنفعه تصویر عمومی خود را بهبود دهد ، یکی از کارهایش سرمایه گذاری برای اطلاع رسانی در مورد نارسایی های روانی در جوانان بود. اما هیچ وقت گزارش روانپزشکی خودش هیچ وقت منتشر نشد. اگر من جای ان بی ای بودم به جای جریمه کردنش او را مجبور میکردم که گزارش تشخیص روانپزشکی اش را بصورت عمومی منتشر کند. در چنین صورتی مدیریت تیم لوس انجلس لیکرز تحت فشار افکار عمومی قرار میگرفت که چرا باید بازیکنی که رسما دیوانه و خطرناک تشخیص داده شده و تنها با دارو قابل کنترل است را به خدمت بگیرد. در صورتی که گزارش تشخیص روان پزشکی او در در رسانه ها انعکاس یابد به معنای پایان عمر ورزشی اوست و این چیزی است که این بازیکن مستحقش است