در گذشته های دور رسم بر این بود که بازیکنان به سه پست گارد، فوروارد و سنتر دسته بندی شوند. با پیشرفت بسکتبال این دسته بندی دقیق تر شد و بازیکنان یک تیم به پنچ پست سنتر، گارد راس، گارد شوتزن، فوروارد کوچک و فوروارد قدرتی تقسیم بندی شدند. هر کدام از این تقسیم بندی ها تعریف مشخصی دارد و به مشخصات فیزیکی بازیکن، قابلیت های مهارتی او و مسئولیتهای تخصصی اش در حمله و دفاع مربوط است. شاید در بسکتبال بین المللی این دسته بندی ها تا حد زیادی هنوز هم کاربرد دقیقی داسته باشد ولی در بسکتبال ان بی ای این نوع دسته بندی رفته رفته دچار مشکل میشود. برای نمونه کوین لاو (مینه سوتا) و روی هیبرت ( ایندانا) هر دو سنتر هستند ولی کوین لاو بیشتر زمان بازی اش را در حمله پشت خط سه امتیازی جاگیری میکند ولی روی هیبرت از محوطه سه ثانیه خارج نمیشود. برای نمونه دیگر از این تفاوت میتوان به مقایسه لبرون جیمز و شین بتیه ( میامی ) هر دو در پست فوروارد کوچک دسته بندی شده اند اشاره کرد . این دو بازیکن هم به لحاظ اندازه های فیزیکی و هم به لحاظ ماموریت تیمی زمین تا آسمان با هم فرق دارند. این دسته بندی های غلط یا بی نهایت ساده شده کار مربیان را برای ارنج کردن یک تیم بسیار سخت میکند
انستیتوی تکنولوژی ماساچوست ( امی آی تی) هر سال کنفرانسی در مورد نقش آمار و ریاضیات در ورزش برگزار میکند. مدیران تیم های ان بی ای و مربیان بسکتبال از شرکت کننده ها ثابت این کنفرانس هستند از این رو دانشمندان و محققین بسیاری تحقیقات خود را در زمینه بسکتبال و استفاده از آمار و ریاضیات در این ورزش در این کنفرانس ارایه میکنند. در کنفرانس امسال مطلب ارایه شده از سوی دانشگاه استانفورد که تحت عنوان تعریف دوباره پست های بسکتبال برنده بهترین مقاله کاربردی شدد
اگر یک تیم بسکتبال یک جعبه مداد رنگی باشد و پیروزی در یک مسابقه به ترسیم یک نقاشی دقیق تشبیه شود، این محقق توصیه میکند که مربیان به جای جعبه مداد رنگی پنچ تایی از جعبه مداد رنگی سیزده تایی استفاده کند تا هم انتخاب رنگها دقیق تر و هم ترکیب بندی نفاشی به واقعیت نزدیک تر باشد
این تحقیق با استفاده از هفت آمار کلیدی از 450 بازیکن لیگ تهیه شده. این آمارها با استفاده از الگوریتم خاصی که این دانشگاه اختراع کرده به یکدیگر ارتباط داده شده اند. این ارتباط با استفاده از توپولوژی بصورت گرافیکی نمایش داده شده اند. جان کلام این تحقیق اینست که پنج پست سنتی در بسکتبال مدرن جوابگوی دسته بندی سبک بازی بازیکنان امروزنی نیست و باید دسته بندی های بیشتری را برای پست های بسکتبال تعریف کرد. این دسته بندی های دقیق تر میتواند کمک بزرگی به مربیان برای تعیین ترکیب تیم در موقعیت های مختلف در طول بازی بسکتبال باشد. این تحقیق توصیه میکند که به جای پنج پست باید سیزده پست برای بسکتبال تعریف شود که به شرح زیر است
پست یک- توپ پخش کن حمله ای مثل جیسون تری، پست دو- توپ پخش کن دفاعی مثل مایکل کانلی و کایل لاوری؛ پست سه- توپ پخش کن ترکیبی مثل جمیر نلسون و جان وال؛ پست چهار- توپ پخش کن شوت زن مثل استفان کری و مانو جنوبلی؛ پست پنج- توپ پخش کن شناور مثل ارن افالو و رودی فرناندز؛ پست شش- ریباندر سه امتیازی زن مثل لوال دنگ و چیس بادینگر؛ پست هفت: ریباندر امتیاز آور مثل لمارکس آلدریج و درک نویتسکی؛ پست هشت: مدافع محوطه سه ثانیه مثل مارکس کمبی و تایسون چندلر؛ پست نه- مدافع محوطه سه ثانیه امتیاز آور مثل کوین لاو و بلیک گریفین؛ پست ده- بازیکن شناور مثل شین بتیه و رانی بروئر؛ پست یازده- ابر ستاره های رده یک مثل کوین دورنت و لبرون جیمز، پست دوازده- ابر ستاره های رده دو مثل رودی گی و کران باتلر و پست سیزده- بازیکنان منحصر به فرد( به لحاظ ترکیب مهارتی و فیزیک) مثل دریک روز و دوایت هاوارد