فینال زودرس یا نسق کشی در استیپل

اصطلاح فینال زودرس از اون اصطلاحاته که ورزش نویس ها نخ نماش کردن. هر وقت منچستر یونایتد میخوره به پست به لیورپول یا رئال با بارسلون بازی میکنه ٫ همه روزنامه ها مینویسن « فینال زودرس٫ شیاطین سرخ با جونورهای سبز» یا « بازی مرگ و زندگی در سانتیاگو برنابئو»… خلاصه از این حرفها. حالا که چیزی تا بازی لوس انجلس لیکرز و هیت نمونده من هم از همین تیپ تیتر ها میزنم.

یکی از کار های باحالی که ان بی ای انجام میده اینه که یک جوری برنامه ریزی میکنن که باحال ترین بازی فصل در روز کریسمس انجام بشه و از این بابت مهمونی های ظهر کریسمس عموما منتهی میشه به نشستن پای بازی لیکرز و یک تیم خفن دیگه. امسال اون تیم خفن٫ میامی هیته. میامی هیت این فصل رو با افتادن توی دست انداز٫ جوری که خیلی از انهایی که با یک غوره سردیشون میشد گفتن «… افتابه لگن هفت دست شام و نهار هیچی! این لبرون هم که مالیده به گوشکوب » شروع کرد .اما بالاخره موتور هیت روشن شد و در ده پانزده بازی گذشته در حد و اندازه هایی ظاهر شدن که ازشون انتظار میرفت. روز کریسمس امسال٫ اولین باری است که این تیم با لوس انجلس لیکرز در خونه لیکرز روبرو میشه . این بازی اگر چه از نظر امتیاز و جایگاه جدولی فرقی با بقیه بازی ها نداره اما از چند لحاظ تفاوت داره که اون رو به مهمترین بازی فصل تا این لحظه تبدیل میگنه. تفاوت اول اینه که که لیکرز در این بازی روش دفاع کردن تیم هیت رو تمرین میکنه. مت بارنز و ران ارتست مهمترین مهره های دفاعی این رویارویی خواهند بود و لیکرز نهایتا گوشی دستش میاد که اگر قراره در فینال امسال با این تیم روبرو بشه ٫ چه روش دفاعی جواب خواهد داد. دلیل دوم اهمیت این بازی اینه که٫ الان همه تیم های کنفرانس شرق خودشون رو با خطکش میامی هیت اندازه میگیرند٫ لیکرز با پیروزی بر هیت ( در صورتی که پیروز بشن!) برای دیگر مدعیان کنفرانش شرق نظیر سلتیکس و اورلاندو پیام میفرسته که « اگر نمی تونین حریف میامی هیت بشین ٫ کل کل کردن با لیکرز رو بی خیال شین»… البته تا اخر فصل عادی راه زیاد باقی مونده و این توپ بسکتبال هزارتا چرخ خواهد خود… هیچ کدوممون بازی روز کریسمس سال گذشته توی لس انجلس رو که کلیولند زد لیکرز رو توی خونه خودش شَل و پَل کرد یادمون نمیره و اینکه نهایتا کلیولند در بازی های حذفی همون فصل ریغش در آومد. بهرحال …. آقایون و خانومها٫ ناهار روز کریسمس رو خر خوری نکنید که موقع تماشای بازی همه خون بدنتون برای هضم غذا به سمت معده روانه نشه٫ یک ذره خون رو هم برای مغرتون بگذارید.

اسلوونیا چه جور تیم هست. به زبان ساده

تیم ملی بسکتبال ایران ٫ امروز در آخرین بازی خود در مرحله ابتدایی مسابقات قهرمانی جهان با تیم اسلوونی روبرو خواهد شد. تیم اسلونی بر اساس رده بندی فیبا ٫ با کسب رده بیستم٫ تفاوت چندانی با تیم ایران٫ در رده بیست و یکم٫ ندارد. اما واقعیت چیز دیگری است.۰

تیم اسلوونی بیشتر مثل تیم هایی است که ادم در بازی های کامپیوتری برای خودش میسازد٫ یک مشت بازیکن دراز٫ که هم تند میدوند و هم شوت سه امتیازی میزنند.  تیم اسلوونی تشکیل شده از بازیکنانی بسیار قد بلند که توی حمله سه تا شون روی خط سه امتیازی می ایستند٫ یکی شون میره توی سه ثانیه و کوتاه ترینشون توپ میاره. اون کسی که توپ میاره ٫ گوران دراگیچ٫ یکی از ماهر ترین پوینت گارد های دنیاست و میتونه توپ رو در هر لحظه به هر کسی که بخواهد برسونه. همین توانایی ها این تیم رو به ترسناک ترین حریف ایران تبدیل کرده.  این تیم قابلیت گردش توپ را به شکلی داره که در لحظاتی بسکتبال به خرس وسط تبدیل میشود۰

چه کنم که در این بازی خرس نشویم. کلید رقابت با این تیم دویدن بسیار زیاد در دفاع و نپریدن در هنگام دفاع شوت های راه دور انهاست۰ 

مهمترین پیروزی تاریخ بسکتبال ایران

اگر چه از نظر جدول بازی ها پیروزی ایران در برابر تونس اهمیت انچنانی نداره ولی از نظر تاریخی مهمترین پیروزی ایران در تاریخ بسکتبال ماست. کسب پیروزی در اولین حضور در جام جهانی برای تیمی مثل ایران را نمیشه دست کم گرفت. متاسفانه تیم ما بدترین قرعه به نامش افتاد و در گروه مرگ قرار گرفت. اگر ایران با قرعه بهتری روبرو بود حداقل شش تیم در این رقابتها حضور دارد٫ مثل تیم ملی کانادا٫ که ایران به راحتی از آنها برتر است۰ به هر حال باید کلاه بسکتبالمان را به همین پیروزی بیاویزیم۰

زیبا: بازی ایران در کوارتر اول ٫ پاس های کنترل شده٫ مجبور کردن بازیکن های حریف به خطا کردن و سه خطای کردن فوروارد قدرتی تونس از نقاط قوت بازی ایران بود. هوشمندی بازیکنانی مثل ارسلان که چپ و راست از تونسی ها فول میگرفت. در این بازی بالاخره ماشین سه زنی ایران بین جواد داوری و مهدی کامرانی راه افتاد۰. ارسلان کاظمی ٫ فوروارد ایران٫ که جوان ترین بازیکن این تیم است٫ در دقایق اخر که اوضاع قمر در عقرب شد جان بسکتبال ایران را یک تنه خرید۰ شیر مادر حلالت جوان۰

 زشت: در آواخر نیمه اول٫ در حالی که بازی ۲۲ به ۳۳ به نفع ایران بود٫ بازیکنان ما بازی را کاملا ول کرده بودند. انگار شصتو شش تا جلواند و پنج ثانیه به آخر بازی بیشرت نمونده.  بازیکنان ما در نیمه اول انگار شوت منطقه ای را فراموش کردند٫ یا از پشت قوس سه امتیازی می شوتیدند یا میرفتن زیر حلقه. در پایان کواتر سوم بازیکنان ایران انگار نه انگار مربی شون فریاد میزد بابا شوت بزنین٫ نرین تو. اما بازیکنان ایران شاخو میبستن میرفتن تو. سر اخر هم زشت ترین چیز در بازی ایران اینبود که تمام بازیکنان ایران در دفاع دستشون پایینه. بابا از قدیم گفتن

Hands down, Man down

خلاصه این بازی را اینجا ببینید

متنفرم که بگم ٫ دیدی گفتم

رویارویی تیم ما نتیجه بهتر از ۵۴ به ۷۵ به نفع کروات ها نداشت. کروات ها به هیچ وجه تیمی بهتر از برزیل نیستد ولی چرا اختلاف ما با این تیم بیشتر از بازی با برزیل است؟ به همان دلیلی که در قسمت زشتِ بلاگ پست گفتم. دفاع تیم ما در برابر تیم های سه امتیازی زن از کار می افته. با وجود بازیکنی چون حامد حدادی گل زدن به ایران دو راه بیشتر نداره٫ یا از بیرون خط سه امتیازی٫ یا در ضد حمله۰

زیبا: در ابتدای شروع نیمه دوم با اینکه بچه های ما بیست امتیاز عقب بودند٫ توانستند کاری کنند که کروات ها شش دقیقه حتی یک امتیاز هم به ثمر نرساندند. کرواتها در کمتر از سی ثانیه دوبار روی ارسلان کاظمی خطای حمله کردند که نشان دهنده هوش ارسلان و قاطی کردن کروات ها بود. حامد حدادی در این بازی هم پر امتیاز ترین بازیکن بود و با شوت های سه امتیازی در نیمه اول و شوت های منطقه ای در نیمه دوم نشان داد که علاوه بر قد بلند چیز های دیگری هم دارد که او را به ان بی ای رساند۰

 زشت: شوت سه امتیازی مهمترین ابزار امتیاز اوری در بسکتبال مدرن است و به نظر میرسد که تیم ایران این اسلحه را به که غلاف کرده است. آخه این چه معنی داره که حالا که حامد افاق توی این تیم نیست هیچ کسی دیگه ای بلد نیست سه امتیازی بزنه. درد اور تر از اون اینکه نه تنها نمی تونیم سه امتیازی بزنیم بلکه سه امتیازی خورمون هم ملسه۰

خلاصه بازی را اینجا ببینید۰  

برزیل همانی بود که فکر میکردیم

روز بزرگ بسکتبال ایران با نتیجه ای قابل انتظار٫ به پایان رسید. ایران با نتیجه ۸۱ در برابر ۶۵ شکست خورد.  باخت با شانزده اختلاف آنهم در برابر تیمی چون برزیل در قاموس بسکتبال شکست سنگین تلقی نمیشود۰

زیبا: یواش یواش این تیم داره یاد میگیره با حامد حدادی بازی کنه. حامد در این بازی همون جاهایی که باید توپ میگیرفت٫ توپ دریافت کرد و طبیعتا همون کاری رو کرد که خوب بلد بود و همه نتیجه اش رو دیدیم. یکی از مشکلات عمده تیم ایران در ده بازی اخیر مشکل گردادن توپ در حمله و از دست دادن توپ بود که در این بازی به طرز معجزه اسایی حل شد. عدم حضور ستاره ایران٫ صمد نیکخواه ٫ که در همه حمله های ایران به عنوان اهن ربای توپ عمل میکرد٫ باعث شده توپ گردشی ارگانیک پیدا کند و بازیکن های بیشتری توپ را در یک حمله لمس کنند۰

زشت: تیم برزیل در کل این بازی ۲۱ بار اقدام به شوت سه امتیازی کرد که فقط ۶ تای اونا گل شد و این در حالی است که لبنان در برابر کانادا ۳۹ بار اقدام به شوت سه امتیازی کرد. چه ربطی به هم داره؟ بازی تیم برزیل چیزی بین بسکتبال بین المللی و بسکتبال ان بی ای است . این تیم در برخورد با تیمی چون ایران شوت  های داخل رو انتخاب میکنه و شاید یکی از دلایل اختلاف نسبتا پایین همین بود. دفاع ایران برای گردش توپ برزیل پاسخی نداشت و بیشتر از ۵۰ درصد از همان شوتهای سه امتیازی بزریل در حالی زده شد که هیچ مدافعی از ایران در فاصله سه متری برزیلی ها نبود. اگر ایران در این بازی ها به تیمی ٫ مثل اسلونی٫ بر بخورد که مثل آب خوردن سه امتیازی میزنند٫ مدافعان ما جا خواهند ماند و نتیجه بازی به زشتی بازی های جام استانکویچ در چین خواهد شد۰

خلاصه بازی را در اینجا ببینید۰

پادکست توپ سرگردان - چرا از ترکیه با چهل اختلاف باختیم

واقعا گلی به جمال تمام رسانه های فارسی زبان ما که در مورد باخت ایران به ترکیه فقط خبری رو که روی تلکس میاد قرقره میکنند و تمام ورزشی نویس های ما فسفر مغزشون رو مصرف میکنند تا بتونن تیترهایی نظیر  ترکیه بسکتبال ایران را تحقیر کرد از خودشون در کنن. لابد فردا که از آمریکا با چهل اختلاف باختیم مینویسم : بسکتبال آمریکا ما را سوسک کرد. جدا تمام سواد و استعداد ورزشی نویش های فارسی روی هم جمع شده و این تیتر از توش در آومد. جای تاسفه شعور بسکتبال  رسانه های ورزشی یک کشور هفتاد میلیونی که ادعای بسکتبالش هم میشه در حد کپی پیست کردن یه خبر دوازده خطی هست که تازه بهتون قول میدم اون هم ترجمه ی یک سایت اروپایی . یعنی تو این مملکت کسی پیدا نمیشه یک چیز دیگه بنویسه یا یک تحلیلی بکنه چرا تیم ما جلوی تیم هایی یخورده جون دارن شیرازه اش از هم میپاشه. هیچ وقت یادم نمیره همین رسانه های فارسی وقتی ایران چین رو برد و رفت المپیک همشون نوشتن که بسکتبال ایران از چارچوب آسیا فراتر رفته. آخه شما از بسکتبال خارج از چهار چوب آسیا چی میفهمین؟ چرا اینقدر انتظارات رو بالا می برین که الان جوون های تیم ملی بعد از روبرو شدن با تیم های مثل ترکیه باید سرشون رو بندازن زیر

حالا چرا ایران از ترکیه این شکلی باخت۰

مشکلات حمله:  تیم بسکتبال ما در برابر فشار دفاعی تیم های مقابل ٫ خصوصا در برابر دفاع یارگیری سه چهارم زمین ٫ قدرت پخش توپ رو از دست میده. در تمام مدت بازی با ترکیه کار پوینت گارد های ما این بود که با بدبختی و اژان کشی توپ رو به زمین حمله بیارن و اینقدر دریبل بزنن تا بالاخره یکی از بازیکن های بال٫ یک بلوک بگیره و خالی بشه که توپ بگیره. پوینت گارد های ما از ترس توپ از دست دادن بیشتر پاس هاشون بصورت دست به دسته یا از فاصله خیلی نزدیک. این نوع پاس ها ممکنه خیلی مطمن باشه ولی هیچ برتری تاکتیکی ایجاد نمیکنه چون موقعیت توپ توی زمین عوض نمیشه. مشکل دیگه این پاس ها اینه که بیشترشون عرضی هستند تا طولی به همین دلیل تیم ما  پس از گذشت ده پونزه ثانیه عملا در عمق دفاعی حریف رخنه ای انچنانی نمیکنیم. یک کار بی ربط دیگه ای که بازیکن های یک و دوی ما انجام میدن اینه که وقتی نمیتونن پاس بدهد به جای اینکه بازی رو باز کنن٫ توپ رو میگزارن زیر بغلشون و از بیرون سه امتیازی شروع میکنن سه گام رفتن . کجا؟ معلوم نیست . روی قدم اخرهم که مجبورن بپرن یا یک پاس اجباری کج و کوله میدن یا از فاصله سه چهار متری یک فلوتر ول میدیم روی حلقه. شوت فلوتر از جمله شوتهایی در بسکتباله که شاید سه چهار نفر کلا در دنیا میتونن اونو درست اجرا کنند۰ مساله انتخاب شوت هم یکی دیگه از مشکلات ماست. چون گردش توپمون مشکل داره٫ بیشتره شوتهای تیم ما از سره ناچاری در ثانیه ای آخر زده میشه. مشکل حمله ای آخرمون هم سیستم امتیاز اوری از طریق یک بازیکه. صمد شاید در چهار چوب بسکتبال اسیا همه رو در حمله میگذاره سر کار ولی تیغش در برابر تیم های نسبتا آماده اروپایی مثل ترکیه اونقدر برنده نیست. در تمام مدت این بازی هر وقت تیم ما همه تخم مرغهای حمله ایش رو گذاشت توی سبد صمد٫ یا توپشو زدن٫ یا پاسش رو دزدین و یا ناچار شد یک شوت نامناسب بزنه ۰بابا اگر قراره که شوتا گل نشه بدین حامد از شش متری شوت بزنه٫ یا حداقل بدین ارسلان چهارتا حرکت پشت به حلقه بکنه. توی این بازی یک جوری با ارسلان بازی شد انگار دور از جون دنیس رادمن شده. از پاس خبری نیست ٫ اگر توپ میخواد باید خودش ریباند کنه۰

 مشکلات دفاع:  روی کاغذ که نگاه میکنی٫ حامد حدادی٫ ارسلان کاظمی و صمد نیکخواه ٫ مگه کسی میتونه روی دست اینا ریباند حمله و دفاع بکنه. بازی که شروع شده ترکها فهمیدن داستان چیه شروع کردن این بازی کن های رو توی ریباند حمله هل دادن زیر حلقه تا وقتی توپ کمونه میکنه اینا زیرحلقه کار گیر کرده باشن.٫ اینجوری بود که ریباند حمله ایران فشل شد. یک مشکل دیگه دفاع اینبود که همه میدونن وقتی بازیکن برش کننده ترکها میامد توی سه ثانیه ما٫ با وجود حامد معلومه که نمیتونه به سمت حلقه بره و پاس خواهد داد. نمی فهم چرا وقتی بازیکن برش کننده شون پاس میداد ما نمیتونستیم پاسش رو قطع کنیم. بابا خیلی ساده اس وقتی طرف برش میکنه با وجود حامد حتما پاس میده٫ بقیه دفاع بین یارشون و بازیکنن برش کننده قرار بگیرن... خیلی سخته. تازه جالبه که بیشتر پاسهای هم که میدادن بازهم داخل سه ثانیه بود و زیر حلقه یا گل میزدن یا خطا میگیرفتن۰ درسته که بیشتر مواقع ما دچار میس مچ میشدیم ولی خدا باکس اوت رو برای همین روز ها افریده. عجیب ترین چیز  در دفاع تیم ما اینه که نمیدونم چرا ما وقتی عقب میافتیم نمیتونیم استاپ بگیریم. انگار بازیکن های حریف صابون هستن که توی حموم از دست ادم ول میشه ٫ دیگه نمیشه گرفتشون. این تیکه آخر برای آقا ماتیچ بود۰

کاش خداد داد عزیزی عضو تیم ملی بسکتبال بود

توپ سرگردان در تلویزیون بی بی سی- گزارش بازی ایران استرالیا from LooseBallTV on Vimeo.

به چین هم با بیست دو اختلاف باختیم

درسته که بازی های جام استانکویچ جنبه آمادگی و غیر رسمی داره ولی وقتی تیم ما با دوتا بازیکن کمتر بازی اولش رو با سی و سه اختلاف میبازه و بازی دومش را در  برابر چین با بیست و دو اختلاف میبازه این نشان دهنده اینه که یک اتفاقایی داره میفته.درسته که حامد حدادی به این بازی ها نرسید و به حامد افاق هم ویزا ندادن(خبر تایید نشده)  ولی بقیه این بازیکن هامون در اینقدر ضعیف نیستن که از چین با بیست و دو اختلاف ببازن. داستان چیه؟ چرا تیم مون اینجوری شده۰

با یک نگاه ساده به آمارهای دوتا بازی میشه فهمید توی این دو تا بازی چه اتفاقی افتاده. در هر دوبازی بچه های ما به شدت فرصت شوت زدن رو از دست دادند.در بازی با اسلونی اونا تونستن 45 شوت منطقه ای و زیر حلقه بزنن که 29 تاش گل شد در مقابل ما فقط 29 تا شوت منطقه ای و زیر حلقه زدیم که فقط 16 تا گل شد.  این وضع توی بازی چین هم ادامه داشت و اونا 40 تا شوت منطقه ای و زیر حلقه زدن که 22 تاش گل شد ولی ما فقط 21 بار شوت زدیم که فقط یازده تاش گل شد. یعنی ما در هر دو دقیقه از بازی فقط یک شانش فرستادن توپ روی حلقه رو پیدا کردیم. تازه در بازی یک اتقاق عجیب تر هم افتاد . ما توی این بازی تعداد شوت های سه امتیازمون بیشتر از تعداد شوت های دو امتیازی مون بوده. ایران در بازی با چین سی و سه بار شوت سه امتیازی زده که یازده تاش گل شده. اگر این یه بازی عادی بود میشد نتیجه گرفت که دفاغ تیم مقابل ان چنان سنگین بوده که تیم ایران رو ناچار کرده که تمام شوت هاشو از دور بزنه ولی شاید هم ماتیچ میخواسته قابلیت تیمشو در جبران کردن اختلاف از طریق تمرکز روی شوت سه امتیاز محک بزنه. به هر حال هدف هرچی بوده این نقشه جواب نداده و ایران به بیست و دو اختلاف باخته۰

وضعیت این تیم در دوبازی اخیر نشون میده که تیم ملی بسکتبال ما در زیر فشار دفاعی بالا توانایی به گردش در آوردن توپ را از دست میده و بازیکن های ایران یا توپ رو از دست دادیم (در بازی با چین 23 بار توپ رو از دست دادیم) یا فرصت های شوت زدن رو از دست دادیم یا مجبور شدیم از بیرون سه امتیازی توپ رو بفرستیم روی حلقه. این نقطه ضعف چیزیه که اگر نتونیم تا هنگام جام جهانی جمعش کنیم تو بازی های جام جهانی حسابی آبرومون در خطره۰ 

توپ سرگردان در تلویزیون بی بی سی - چی شد که امروز به اسلونی باختیم

‌LBD in BBC - Iran Vs. Slovina from LooseBallTV on Vimeo.

وقتی فسلفه با بسکتبال قاتی میشه

اورلاندو مجیک٫ تیمی که در دو ماه گذشته همه تیم های مقابلش را به دود تبدیل کرده٫ دیشب در فینال کنفرانس شرق در برابر باستن سلتیکس در خانه خودش متوقف شد. اوضاع اینقدر خراب بود در کوارتر سه اورلاندو مجیک بیست اختلاف عقب افتاد. سلتیکس پس از به زانو در آوردن بهترین تیم لیگ٫ کلیولند کولیرز٫ اکنون به تیمی تبدیل شده که متخصص شکوندن شاخص غول است. جالبترین اظهار نظری که درباره این بازی شنیدم این بود که : کیمیای یک تیم هنگامی به چالش کشیده میشود که تیم حریف بهترین قابلیت های اون تیم رو ازش بگیره؛ عکس العمل مناسب بازیکن ها به این شرایط چیزیه که تیم قهرمان رو از تیم خوب جدا میکنه۰

همینطور جلو بره باید در علم فلسفه یک شاخه جدید به نام فسلفه بسکتبالی بازکرد۰ 

کسی برای مانیفست مبارزه مسالمت آمیز تره خورد نمیکنه٫ حداقل در ان بی ای

این روز ها که بحث درباره مبارزات بی خشونت همه جا گرمه و همه از هم میپرسن آیا توجیهی منطقی برای اعمال خشونت هست  یا نه٫ بازی چهارم بین سن انتونیو اسپرز و دلس موریکس منو به این فکر انداخت که این موضوع را از دیدگاه بسکتبال مرور کنم۰

این بازی ٫همینطور که در خلاصه بازی میبینید خشن ترین بازی فصل ان بی ای تا الان بوده و بازیکنان دو طرف جوری همدیگرو میزدن که انگار فردایی نیست. این بازی بزن بزنِ درجه یک بود. حتی در یک صحنه از بازی به نظر میرسد ریک کارلایل که از بازی مانو جِنوبلی کلافه شده بود ادواردو ناهارا رو اورد تو که جنوبلی رو جوری بزنه که دیگه بلند نشه. ناهارا تنها چهل و هفت ثانیه بعد از ورود به بازی جنوبلی را با یک خطای غیر ورزشی نقش زمین کرد و در اثر همون هم از بازی اخراج شد۰ البته در برابر چشمان گرد شده تماشاچی های سن آنتونیو ٫ جنوبلی از زمین بلد شد و به بازی ادامه داد و نهایتا سن آنتونیو بازی رو برد.سوال اینجاست که مربی کهنه کاری مثل گِرِگ پاپاویچ (سرمربی سن انتونیو) و ریک کارلایل (سرمربی دلس) چطور به بازیکنانشون اجازه میدادن اینجوری همدیگه رو شَِل و پَِل کنند؟

مربیان بسکتبال همیشه میگن که پنج خطایی که هر بازیکن در طول یک بازی میتونه انجام بده (شش خطا برای بازی های ان بی ای) جز ابزارهایی که باید در طی یک بازی ازش عاقلانه استفاده بشه. منظور اینه که بازیکن ها در دفاع باید بتونن با خطای به موقع جریان بازی رو به نفع خودشون عوض کنن و جوری تعداد خطاهاشون رو مدیریت کنن که تا آخر بازی توی زمین باشن. این حرف عموما در باره خطاهای عادی زده میشه نه درباره خطاهای عمد با خشونت زیاد. اگر چه این خطا ها هم میتونن جز ابزارهای یک تیم برای از میان برداشتن بازیکن موثر تیم مقابل به موقعه اش استفاده بشن. بدلیل بدنام بودن این خطا های هیچ مربی حاضر به اعتراف به استفاده برنامه ریزی شده از این خطاهای باشه٫ اگر چه ما در بازی دیروز دیدیم که ادواردو ناهارا بعد از اخراج شدن از زمین به هیچ وجه تعجب نکرد چون برنامه تیم این بود که او بتواند جنوبلی رو حداقل برای یک بازی مصدوم کنه و چون ناهارا جز بازیکنان اصلی دلس نبود خدشه ای به عملکرد تیم وارد نمیشد۰

ظاهرا در ان بی ای هم کسی برای مانیفست مبارزه مسالمت آمیز تره خورد نمیکنه۰

 مطلب را به بالاترین بفرستید:

آمار های بسکتبال چقدر واقعی هستن؟

مهمترین جهش در علمی شدن ورزشهای حرفه ای پس از علمی شدن آماده سازی بدنی ورزشکاران٫ نقش آمار و مدل سازی ریاضی در ورزش است. شاید تعجب کنید ولی فوتبال با این جای پای بزرگش در جهان از نظر استفاده از علم آماری و رقومی کردن بازی نسبت به ورزشی چون بیس بال هنوز در دوران پارینه سنگی است. ورزش بسکتبال در رده بندی ورزش هایی که به آمار متکی اند تقریبا جز رشته های پیشرفته است. اگر به جداول آماری یک بازی بسکتبال نگاه کنید شاید فکر کنید که حتی یک کمی هم در آمار گیری زیاد روی شده۰

آمار های کلاسیک بسکتبال عموما متکی بر عملکرد فردی است٫ عنوان هایی نظیر درصد شوت گل شده٫ تعداد امتیاز در یک بازی٫ تعداد ریباند حمله و دفاع٫ تعداد توپ بلوکه کرده٫ تعداد توپ از دست داده و از این حرفا. حتی آمار های مدرن تر مثل پاس منجر به گل و مثب/ منفی که بیشتر به جنبه های تیمی مربوط است باز هم تاکیدش بر یک فرد است. در ورزش حرفه ای این شاخص های آماری تعیین کننده آینده شغلی و قیمت یک بازیکن میشه٫ اما این همه عدد و رقم بالا پایین کردن و اینقدر کامپیوتر سوزوندن آخرش هم میشه این که تریسی مک گریدی با بیشترین دست مزد را در ان بی ای میگیره٫ در هر تیمی هم که بازی کرده به اندازه چوب سفید هم در اینده تیم تاثیر نداشته۰

آمارهای فعلی در ورزش بسکتبال تصویر ضعیفی از آن چه در بازی رخ میدهد ارایه میکنه و ارزش واقعی بازیکن را نشان نمی دهد. حتی امتیاز های که بازیکن ها میارن با هم برابر نیست. مثلا سه امتیازیی که از روی دست دفاع تک به تک کسی مثل ران ارتست زده میشه با سه امتیازی که از روی دفاع بازیکن سوراخی مثل جیسون کاپونو زده میشه برابر نیست. ریباند حمله ای که در کوارتر چهار در حالی که تیم چهار تا عقبه با همین ریباند در حالی که تیم چهارده تا جلوِ برابر نیست. یا مثلا شوتی که باعث تغییر جریان بازی بشه با یک شوت یا-ابوالفصل-بدادم-برس هنگامی که تیم بیست تا جلوِ یکی نیست. در بازی اول سری حذفی بین لیکرز و اوکلاهوما ران ارتست بدون اینکه دچار مشکل فول های زیاد از حد بشه کاری به سر  کوین دورنت آورد که تمام شوت هاش میرفت توی باقالی ها و جوری شوت هاش به درو تخته میخورد که هم تیمی هاش هم که روی دورنت حساب بازکرده بودن بساطشون بدجوری به هم ریخته بود. تون او بازی اگر راسل وستبروک نبود تیم اوکلاهوما میشد مالدیو جلوی کریم باقری! خوب این عمکلرد ران ارتست کجا ثبت میشه؟ بعدش هم بر اساس همین آمار های شاسکولی میان میگن چون دوایت هاوارد ٫با اون دست هاش که به اندازه پارویِ نونوایی سنگکیه٫ خدا تا توپ رو کوفت کرده بشه بهترین بازیکن دفاعی سال و قرارداد بعدیش هم چاق و چله تر میشه. یک مثال دیگه همین کریس باش خودمونه٫ شما فکر میکنید امتیازی که این بنده خدا تک و تنها تو یک بازی میاره با امتیازی که ری آلن با اون همه ستاره دورش میاره یکیه. مثال این حرفا زیاده ولی دلم نیامد این یکی رو نگم٫ همین درک فیشر که شیرازه تیم لیکرز دستشه اگر نبود بهتون میگفتم کوبی برایانت چند مرده حلاج بود. درک فیشر علی رغم سن بالاش بارها جلوی بازیکن های که مثل قطار میرفتن تو سه ثانیه لیکرز وایساد تا شارژ بگیره و همین فول شارژ باعث شد جریان بازی به نفع لیکرز برکرده. میدونین حضور همین بازیکن توی زمین چند صد تایم اوت رو برای فیل جکسون نجات داده تا فیل جکسون بتونه تو ده ثانیه آخر بازی های میلیمتری شونصد تا تایم اوت بگیره و کوبی بزنه چشم و چار تیم مقابل رو در بیاره. بیست سال دیگه هر کسی به کتاب آمار های بسکتبال امروز نگاه کنه متاسفانه اسمی از درک فیشر توش نمیبینه و این درحالیه که فیل جکسون حداقل دو تا از حلقه های قهرمانیشو به همین بازیکن مدیونه۰  

بسکتبال قرن بیست و یکم نیاز داره به آمار جور دیگه ای نگاه کنه. وقتی که شاخص های آماری بتونن نشان دهنده نقش واقعی بازیکن در جریان بازی یا بهتر شدن عملکرد بازیکن های دیگه باشن اون وقته که دیگه قصه دابل دابل و تریپل دابل و منم منم در این ورزش تیمی برای همیشه تموم میشه و یک سری از ستاره جدید در بسکتبال ظاهر میشن. این ها همون هایی هستن که الان بهشون میگن قهرمانان پنهان۰

چرا لبرون جیمز هنوز با ارزشترین بازیکن لیگ است

اعتراف میکنم که تا امروز بر این عقیده بودم که لبرون جیمز رو دارن زیادی گنده اش میکنن.اصولا از روش بازی لبرون که اول عقب گرد میکنه و بعدش مثل قطار باری سریع السیر میره داخل سه ثانیه و همه بازیکن های دفاع رو شل و پل میکنه خیلی خوشم نمی آمد. حتی سه امتیازی های خفنی که روی دست دفاع میزنه خیلی خوشگل نیست و حرکاتش ظرافت دریبل زدن های  کوبی یا سه گام های دوین وید رو نداره۰

بازی امروز کلیولند کاوالیرز و باستن سلتیکس ٫ از اون بازی هایی بود که به نظر من هر کسی میخواد مربی بسکتبال بشه یا حداقل در مورد بسکتبال نظر بده باید بشینه شش هفت بار خوب نگاه کنه و یادداشت ور داره. این بازی نشون داد چرا لبرون جیمز یک فوق ستاره اس و از همه مهمتر نظر منو در مورد لبرون جیمز عوض کرد. چند تا چیز در مورد لبرون در این بازی هست که یک بازیکن فوق ستاره رو تعریف میکنه۰

بی اعتنایی به جو زمین - بازی کردن در تی دی گاردن( باستن گاردن سابق) کابوس تیم های مقابل سلتیکس است. لبرون در کل این بازی جوری رفتار میگرد که انگار نه انگار یک عالمه آدم اونجا دارن بهش بد و بیراه میگن۰

رهبری و کنترل - داورها امروز مثل اینکه قاط زده بودن و به زمین و زمان فول فنی میدادن .بیشتر فول فنی ها به تیم کلیولند داده شده و حتی سرمربی کلیولند بخاطر کل کل با داور از زمین اخراج شد و این در حالی بود که کلیولند بیست و دو امتیاز از سلتیکس عقب افتاده بود. وقتی مربی کلیولند٫ که حالا نقش سرمربی رو اجرا میکرد٫ تایم اوت میگرفت میتونستی ترس رو توی چشمهاش ببینی. در این حال بود که لبرون بدون اینکه علی دایی بازی در بیاره شروع کرد به شارژ کردن هم تیمی هاش. چطوری؟ به جای حرف زدن تو تایم اوت ها٫ ریباند های اساسی میگرد٫ به جای زر زدن به هم تیمی ها بهشون پاس منجر به گل میداد ٫ به جای کل انداختن با داور و تماشاچی توپ بهترین بازیکن تیم مقابل رو زیر حلقه ازش میگرفت. این کاریه که فقط از یک ابر ستاره بر میاد۰

گذاشتن تیم روی شونه اش - بعد از اخراج سر مربی کلیولند و با شروع کوارتر چهار لبرون همه توپ هایی رو که گرفت رفت توی سه ثانیه سلتیکس. یا گل زد ٫ یا پنالتی گرفت و یا پاس های عجیب غریب داد به سه زن های تیم. همین باعث شد که دفاع افسانه ای سلتیکس قاطی  کنه. لبرون اینقدر این کار رو ادامه داد که نه تنها بیست دو دو امتیاز اختلاف جبران شد بلکه یکی دو امتیاز هم جلو افتادن و اگر شوت های وحشتناک ری الن نبود الان سلتیکس تو خونه خودش باخته بود۰ 

واقع گرا بودن - در چند ثانیه آخر که کلیولند دو امتیاز عقب بود و توپ به دست لبرون افتاد به جای اینکه سه گام بره و دو امتیاز بیاره و بازی رو بفرسته به وقت اضافه٫ از یک متر پشت سه امتیازی شوت زد که بازی رو ببره. البته شوت گل نشد و بازی رو باختن .دلیل اینکارش هم این بود که میدونست این تیم توان بردن سلتیکس رو در وقت اضافه در باستن نداره و گردن کلفتی و قد قد بیجا در این مرحله فقط احتمال صدمه دیدن بازیکن ها خسته کلیولند رو بالا میبره. البته اگر بازی ها در مرحله حذفی بود تصمیمش قطعا چیز دیگری بود۰

سال ۲۰۰۸ لوس انجلس لیکرز در همین شرایط در فینال بازی ها با همین سلتیکس (بدون رشید والاس) روبرو شد٫ وضعی مشابه همین بازی کوبی برایانت و تیمشو رو با خاک یکسال کرد اما لبرون امروز تونست روبروی ستاره هایی مثل ری الن٫ کوین گارنت و پال پیرس جوری بازی کنه که همه بفهمن چرا لبرون جیمز هنوز هم با ارزشترین بازیکن لیگه۰

مطلب را به بالاترین بفرستید: